Dowodzenie wieku człowieka w prawie rzymskim

Abstract

W prawie rzymskim wiek człowieka miał bardzo istotne znaczenie. Osiągnięcie określonego wieku pociągało za sobą zmianę pozycji prawnej człowieka, i to zarówno w sferze jego uprawnień, jak i obowiązków. Od przekroczenia danej granicy wiekowej zależał zakres zdolności do czynności prawnych, zdolność do małżeństwa, zdolność do sporządzenia testamentu, możliwość występowania przed magistraturą i wiele innych. Stąd też ważnym problemem praktycznym stało się udowadnianie wieku dla potrzeb prawnych. Przeprowadzone badania pozwoliły na opracowanie katalogu rzymskich środków dowodowych służących wykazaniu wieku człowieka. Nieformalnym środkiem był strój (toga), ale miał on znaczenie tylko symboliczne. W praktyce prawnej wiek mógł być udowodniony za pomocą oświadczenia, zeznań świadków oraz dokumentów, takich jak akt urodzenia.

The human’s age was very important in Roman law. The completion of a certain age entailed a change in the legal position of a human being, both in the sphere of his rights and obligations. The scope of legal capacity, the ability to marry, the ability to draw up a will, the possibility of appearing in front of the magistrate office and many others, depended on exceeding the exact age. Hence, an important practical problem has appeared and it has been a proving the age for legal purposes. The research allowed me to develop a catalog of Roman evidences which could be used to prove human’s age. The toga was an informal way to prove it and it was only symbolic. In legal practice, the age could be proved by means of a statement, testimonies of witnesses and documents such as a birth certificate.