„Antywyraizacja” w [„Dziadach”] Juliusza Słowackiego

Abstract

Autorka artykułu stawia sobie za zadanie wskazanie nowej drogi interpretacyjnej [„Dziadów”] Juliusza Słowackiego, poprzez wykorzystanie nowego nurtu estetyczno-literackiego zwanego antywyrajem słowiańskim – dotychczas literaturoznawcy analizowali ten fragment dramatyczny głównie z perspektywy genezyjskiej bądź antagonizmu wieszczów. Sądzili, że za pośrednictwem największych dzieł Adama Mickiewicza, jak „Dziady”, „Pan Tadeusz” i „Konrad Wallenrod”, Słowacki wyrażał własne, mistyczne intencje. W okresie powstawania [„Dziadów”] poeta żywo interesował się Słowiańszczyzną, która często się pojawiała w jego tekstach genezyjskich. Podobnie jest w [„Dziadach”] – można w nich odszukać elementy antywyraju słowiańskiego.

The author of the paper aims to indicate a new way of interpreting Juliusz Słowacki’s [“Dziady”] by using a new aesthetic-literary trend known as the Slavic anti-twist. So far, literary scholars have analyzed this dramatic fragment mainly from the genesis perspective or the antagonism of the bards. They believed that through the greatest works of Adam Mickiewicz, such as “Dziady”, “Pan Tadeusz” and “Konrad Wallenrod”, Słowacki expressed his own mystical intentions. During the period of [“Dziady”] creation, the poet was keenly interested in the Slavic culture, references to which often appeared in his genesis texts. The situation is similar with [“Dziady”] where one can find elements of the Slavic anti-subjugation.