Dychotomia działań Polski wobec imigrantów na granicach zewnętrznych Unii Europejskiej od 2021 roku

Abstract

Wschodnia granica Polski, stanowiąca odcinek zewnętrznych granic Unii Europejskiej, została w niemal podobnym okresie narażona na intensywny napływ imigrantów. Zjawiska te wynikały z innych przyczyn, a czynnikiem łączącym je był człowiek poszukujący bezpiecznego miejsca do życia. Od połowy 2021 r. granica polsko-białoruska została poddana zorganizowanemu napływowi imigrantów, chcących w sposób nielegalny przekroczyć granicę. Natomiast po ataku Rosji na Ukrainę granica polsko-ukraińska napotkała masowy napływ uciekinierów wojennych. Rząd Polski zastosował dwie różne taktyki zarządzania sytuacjami na poszczególnych granicach wobec napływających ludzi. W artykule zostanie zastosowana metoda analizy przypadku oraz metoda porównawcza. Celem artykułu jest przedstawienie różnic w taktykach działania Polski i wyjaśnienie ich przyczyny. We wnioskach stwierdza się, że w Polsce zastosowano dwa standardy traktowania imigrantów wynikające z kilku czynników: identyfikacji Polaków z wspólnym wrogiem – Rosją, brakiem znajomości sytuacji społeczno-ekonomicznej imigrantów pochodzących z odległych państw oraz różnymi standardami humanitaryzmu stosowanymi nie tylko w Polsce, ale również innych państwach UE.

Poland's eastern border, which is a part of the European Union's external borders, was subjected to an intensive influx of immigrants during an almost similar period. These phenomena were due to different reasons, with the common factor being people looking for a safe place to live. From mid-2021, the Polish-Belarusian border was subjected to an organised influx of migrants seeking to cross the border illegally. Afterwards after Russia's attack on Ukraine, the Polish-Ukrainian border encountered a massive influx of war refugees. The Polish government used two different tactics to manage the situation at each border in the face of migratory pressure. The article will use a case study method and a comparative method. The aim of the article is to present the differences in Poland's tactics and explain their cause. It concludes that there are two standards of treatment of immigrants in Poland resulting from several factors: the identification of Poles with a common enemy – Russia, the lack of knowledge of the socio-economic situation of immigrants coming from distant countries and the different standards of humanitarianism applied not only in Poland but also in other EU countries.