Minimalizowanie nierówności jako czynnik zacofania i postępu społeczno-ekonomicznego

Abstract

Artykuł dotyczy problemu minimalizacji (redukcji) nierówności ekonomicznych i społecznych między jednostkami w kontekście transformacji ustrojowej po 1989 roku. Autor poddaje krytycznej analizie działania Państwa w tym zakresie. Celem artykułu jest określenie, które z tych działań można zakwalifikować jako progresywne lub regresywne dla społeczno-ekonomicznej ścieżki życia. Stwierdzenie, że minimalizowanie (redukcja) nierówności ekonomicznych i społecznych jest tylko działaniem doprowadzonym do progresji lub regresji, nie jest do końca prawdziwe, ponieważ prowadzi do pewnych konsekwencji społecznych. Powoduje to z jednej strony wyrównywanie szans społecznych, z drugiej – patologie, np. uzależnienie od pomocy społecznej. Oczywiście wszelkie działania zmniejszające nierówności społeczne są pożądane, gdyż dzięki nim zniknie problem dyskryminacji.

The article is about the problem of minimalizing (reduction) of economic and social inequalities between individuals in the context of the system’s transformation after 1989. Author submits activities of The State in this matter to a critical examination. The aim of the article is a qualification which of these activities can be qualified as progressive or regressive for social and economic walk of life. The statement that minimalizing (reduction) of economic and social inequalities is only the activity caused to progression or regression is not fully true, because it leads to certain social consequences. It causes – on the one hand – an equalization of social chances, on the other – patologies, for example a dependence on social welfare. Of course, all activities which reduce social inequalities are desired, because thanks to them a problem of discrimination is diminshed.