Celem niniejszej rozprawy jest omówienie oraz praktyczne zastosowanie proceduralizacji w tworzeniu warstwy przedstawieniowej obrazu graficznego w sztuce generatywnej. Wnioski z badań wykorzystane są do budowania modelu subiektywnego doświadczania świata oraz podważania utrwalonych przekonań o nim. Praca stanowi zapis działań graficznych będących wynikiem badań przeprowadzonych wokół tego tematu. Część praktyczna zawiera zestaw prac generatywnych wykonanych za pomocą przygotowanych do tego celu matryc wirtualnych – metamatryc, oraz interaktywną instalację pozwalającą doświadczyć odbiorcy potencjału, a także efemeryczności obranego podejścia. Część tekstowa opisuje zalety proceduralizacji, jak i możliwości jej wykorzystania. Przedstawia specyfikę relacji matrycy oraz odbitki graficznej w działaniach generatywnych i zwraca uwagę na zachodzący proces jej redefinicji. Analizuje potencjał wykorzystania przypadku w procesie kreatywnym, jak i oddawania części autonomii mechanizmowi twórczemu. Rozpatruje kilka podejść do wersyjności oraz wariantowości. Omawia szczególną możliwość swobodnego doboru materii wizualnej w sztuce cyfrowej, również przytacza przykłady zapożyczeń materii wizualnej w grafice warsztatowej. Analizuje ziarno powstające w technice akwatinty sypanej przez szablon oraz przedstawia proces tworzenia jego cyfrowego odpowiednika.

The aim of this dissertation is to acquaint and adduce practical application of proceduralization in the production of figurative layers in generative art. The data obtained from the research is used to create a model of the subjective experience of the world and to challenge established beliefs about it. The treatise consists of recorded graphical actions that are the result of studies conducted on this topic. The practical part of this dissertation consists of a series of generative works created from virtual matrices - meta-matrices - prepared for this purpose, and an interactive installation that allows recipients to experience the potential and transience nature of the chosen approach. The textual element shows both the advantages of proceduralization and the possibilities of its use. It shows the specificity of the relationship between matrix and graphic prints in generative actions and draws attention to the process of redefinition that takes place. It also analyses the potential use of coincidences in the creative process, which give a certain autonomy to the creative mechanism. In addition, this part of the thesis discusses the particular ability of free selection of visual materials in digital art and gives an example of borrowing in printmaking. Another aim is to analyse the grain created in the technique where aquatint is sprinkled through stencil and present its digital replacement.