The article examines the impact of history problems on Japan’s long-lasting efforts to gain permanent membership in the United Nations (UN) Security Council. It analyzes both the domestic stimuli behind Tokyo’s stance on the UN reform and the external constraints on the UN Security Council enlargement. It is argued that while problems with Japan’s bid for permanent membership in the UN Security Council stemmed mainly from divergent interests of member states, history issues constituted an additional obstacle that weakened Tokyo’s position in negotiations on the UN reform. The discourse on lack of repentance by Japan for the atrocities committed during the Second World War was instrumentally used by the country’s rivals, mainly China and South Korea, all in the effort to hinder Tokyo’s efforts on the international arena.

Artykuł analizuje wpływ problemów historycznych na długie starania Japonii o uzyskanie stałego członkostwa w Radzie Bezpieczeństwa ONZ. Badane są zarówno wewnętrzne uwarunkowania stanowiska rządu w Tokio wobec reformy ONZ, jak i czynniki międzynarodowe hamujące proces powiększenia składu Rady Bezpieczeństwa. Dowodzi się, że o ile problemy z realizacją japońskich planów uzyskania stałego miejsca w Radzie Bezpieczeństwa ONZ wynikały głównie z różnorodnych interesów państw członkowskich, o tyle kwestie historyczne stanowiły dodatkową przeszkodę, która osłabiała pozycję rządu w Tokio podczas negocjacji na temat reformy ONZ. Dyskurs dotyczący braku skruchy ze strony Japonii za zbrodnie popełnione w czasie drugiej wojny światowej został wykorzystany przez rywali Japonii, głównie przez Chiny i Koreę Południową, do podważenia starań rządu w Tokio na arenie międzynarodowej.