„Żadne szaleństwo serca mu nie zżarło”? Juliana Przybosia twórcze „ja” Poety i prywatne „ja” Osoby

Abstract

Punkt wyjścia to rozdwojenie Juliana Przybosia na Poetę („ja” twórcze) i Osobę („ja” prywatne). O Słowiarzu, a więc Poecie i Osobie, można twierdzić, że stał się ofiarą ekspresywnego stylu lektury, co nie musi jednak stawać się przyzwoleniem na bezrefleksyjne przechodzenie do porządku nad tym, jaką „gębę” dwukrotnie przyprawił mu Czesław Miłosz. Listy Juliana Przybosia do rodziny 1921–1931 oraz list do Jana Brzękowskiego z dnia 20 grudnia 1960 r. dowodzą, że Słowiarz pozostawał kimś „czułym” w sensie podobnym do tego, jaki owemu słowu nadała Olga Tokarczuk w wykładzie Czuły narrator.

The starting point is Julian Przyboś’s split into the Poet (the creative “I”) and the Person (the private “I”). One could say about the Slavic wordsmith, that is, Poet and Person, that he fell victim to an expressive reading style, which, however, does not have to mean permission to thoughtlessly shrug off the slap in the face that Czesław Miłosz had twice given him. Julian Przyboś’s letters to his family 1921–1931 and his letter to Jan Brzękowski dated 20 December 1960 prove that the wordsmith remained someone “sensitive” in a sense similar to that given by Olga Tokarczuk in her lecture “The Sensitive Narrator.”