Dostęp osoby bliskiej do dokumentacji medycznej po śmierci pacjenta

Nieodłącznym elementem leczenia jest dokumentacja medyczna, która odzwierciedla proces udzielania świadczeń zdrowotnych. Prawo pacjenta do dostępu do dokumentacji medycznej ma fundamentalne znaczenie w opiece zdrowotnej. Przedmiotem opracowania jest analiza regulacji prawnych oraz orzecznictwa dotyczących dostępu do dokumentacji medycznej dla bliskich po śmierci pacjenta. W takiej sytuacji prawo przewiduje możliwość zapewnienia dostępu osobie upoważnionej przez pacjenta za jego życia lub osobie, która w chwili śmierci pacjenta była jego przedstawicielem ustawowym. Co do zasady dokumentację medyczną udostępnia się również osobie bliskiej, chyba że inna bliska osoba sprzeciwi się jej udostępnieniu lub pacjent za życia sprzeciwi się jej udostępnieniu. Sprzeciw pacjenta może zostać uwzględniony w dwóch sytuacjach, tj. w celu dochodzenia odszkodowania lub zadośćuczynienia za śmierć pacjenta oraz w celu ochrony życia lub zdrowia bliskiej osoby. O powyższym rozstrzyga sąd w postępowaniu nieprocesowym. Może on wyrazić zgodę na ujawnienie dokumentacji medycznej i określić zakres jej udostępnienia. W niniejszym artykule przedstawiono analizę przepisów prawa i orzecznictwa w zakresie dostępu osoby bliskiej do dokumentacji medycznej po śmierci pacjenta. Artykuł stanowi także próbę odpowiedzi na następujące pytania: Jakie istnieją możliwości weryfikacji, czy osoba, która zgłosiła się o udostępnienie dokumentacji medycznej zmarłego pacjenta, jest osobą bliską tego pacjenta? Czy upoważnienie ze strony pacjenta do dostępu do dokumentacji medycznej jest wiążące dla wszystkich podmiotów medycznych, czy tylko dla tego, w którym zostało udzielone? Czy prawo pacjenta do dokumentacji medycznej może być postrzegane jako substrat prawa do autonomii/prywatności?

An inseparable element of treatment is medical documentation, which reflects the process of providing health services. The patient’s right to access medical records is of fundamental importance in health care. The subject of the study is to present access to medical documentation for relative after the patient’s death. In such a situation, the law provides for the possibility of providing access to a person authorized by the patient during his lifetime or to a person who was his statutory representative at the time of death of the patient. As a rule, medical documentation is also made available to a close person, unless another close person objects to making it available or the patient objects to it during his lifetime. The patient’s objection may be overcome in two situations, i.e. in order to seek compensation or reparation, for the patient’s death, and to protect the life or health of a close person. The above is decided by the court in non-litigious proceedings. The court may consent to the disclosure of medical documentation and specify the scope of its disclosure. This article will present an analysis of legal provisions and case law regarding access of a close person to medical records after the patient’s death. The article will also be an attempt to answer the following questions: What are the possibilities of verifying whether the person who requested access to the medical records of a deceased patient is a relative of that patient? Whether the patient’s authorization to access medical records is binding on all medical entities or only the one in which it was granted? Whether the patient’s right to medical records can be perceived as a substrate of the right to autonomy/privacy?