Ubóstwo jako patologia społeczna. Kontekst etyczny

Abstract

W wymiarze społecznym, zastój na płaszczyźnie ludzkiego dobra, praw i obowiązków prowadzi do załamania się społecznego współżycia, a społeczeństwo pozbawione etyki nie jest zdolne do długotrwałego istnienia. Już Arystoteles stwierdził, że tak samo szkodliwe dla państwa jest występowanie nadmiaru ludzi bogatych, jak i biednych. Pierwsi dążą bowiem konsekwentnie do zdobycia władzy, drudzy zaś starają się usilnie odebrać majątek pierwszym. To rodzi chaos, przewroty i rewolucje. Poglądy na temat etyki są liczne i zróżnicowane. Wśród nich spotyka się takie, według których etyka jest względna, uzależniona od konkretnej osoby, czasu i warunków. Tu uważa się, że etyka to ponadczasowa, uniwersalna, właściwa tylko człowiekowi cecha, określająca jego człowieczeństwo. Tylko takie ujęcie etyki pozwala na prawidłową ocenę zachowania jednostki w stosunku do innych ludzi, w sytuacjach wykraczających poza ustalenia kodeksów moralnych.

Taking into consideration social rules, stagnancy in human good, law and rights leads to the collapse of social coexistence and a society deprived of ethics is not able to survive long. It was Aristotle who claimed the surplus of the rich is as harmful to a society as the surplus of the poor. The rich aim at gaining power while the poor concentrate on taking the wealth away from the rich which results in chaos, coup d`etat and revolution. Views of ethics are diversified and come in numbers. According to some, ethics is relative and dependent on one particular person, time and conditions. Ethics is then regarded as a timeless universal feature describing and shaping a human being. And only this formulation of ethics lets us correctly judge behaviour of an individual in relation to other people in situations going beyond the rules of codes of morality .