Samooskarżenie a instytucje konsensulane w procesie karnym

Abstract

Artykuł dotyczy instytucji konsensualnych w polskim procesie karnym (art.335, 387 i 23a). Koncentruje się na modyfikacjach tych instytucji spowodowanych zmianami w prawie. Tekst dotyczy zgodności instytucji „tragowania się o przyznanie” z wymogami statuującymi rzetelny proces karny takimi jak zasada nemo tenetur, prawa do obrony i prawdy materialnej. Autorka analizuje głównie, czy art.335, 387 i 23a polskiego kodeksu postępowania karnego wymagają samooskarżenia i wymagają, aby oskarżony przyznał się do winy.

This article pertains to theso-called consensual verdictin the Polish criminal procedure (art.335, 387 and 23a). It focuses the modification of that institutions caused by changes in the law. The text concerns the compliance of plea bargaining with the fair trail requirements in the spectrum of such statutory fair trail guarantees as the nemo tenetur principle, the right to defense and the principles of objective truth.The author analysis mainly if art.335, 387 and 23a Polish Code of the Criminal Procedure require self-accusation and require that the suspect must make a guilty plea.