Paradygmaty rozwoju współczesnej gospodarki światowej na przykładzie krajów biednych

Abstract

Ze względu na fatalny stan infrastruktury, głębokie poczucie życiowego fatalizmu, które zakłóca ludzkie inicjatywy w słabiej rozwiniętych krajach, jak również ze względu na sytuację kulturową, niemożliwe jest przełamanie pułapki ubóstwa w krajach Afryki, Ameryki Łacińskiej i Azji. W ramach Milenijnych Celów Rozwoju planuje się: zlikwidować skrajne ubóstwo i głód, zapewnić równość płci, zredukować stopę umieralności dzieci poniżej 5. roku życia, poprawić stan zdrowia matek, zapewnić zrównoważenie środowiskowe, zwalczyć AIDS/malarię i inne choroby, rozwinąć globalne partnerstwo dla rozwoju. W wielu regionach Azji, Afryki i Ameryki Łacińskiej istnieje potrzeba zwiększenia wsparcia finansowego ze strony państw trzecich, aby zrealizować Milenijne Cele Rozwoju. Oznacza to, że w 2015 r. bogate kraje będą musiały wydać 0,44–0,54% PKB na wsparcie rozwoju, co jest mniejszą wartością niż uprzednio zaplanowane 0,7% PKB.

Due to fatal infrastructure, deep feeling of life fatalism in less developed countries which disturb people initiatives, as well as to the cultural situation it is impossible to break out poverty trap in African, Latin and Asian countries. Within the Millennium Development Goals is planned to: end extreme poverty and hunger, secure gender equality, reduce child under five mortality rate, improve maternal health, ensure environmental sustainability, combat AIDS/Malaria and other diseases, develop a global partnership for development. In many regions of Asia, Africa and Latin America there is the need of growing financial support from donor countries to obtain Millennium Development Goals. It means that in 2015 rich countries will have to spend 0,44 – 0,54% of GDP for development assistance which is less than 0,7% of GDP which was previously planned.