Artykuł przedstawia krytyczną ocenę nowej – opracowanej przez W. Tyca, konceptualizacji teoretycznego modelu ewolucji rodziny zrywającą z redukowaniem jednostki ludzkiej do indywiduum maksymalizującego policzalne w kategoriach rynkowych korzyści własne. Uwzględnienie, obok ekonomicznych, również kulturowych uwarunkowań modeli rodziny pozwoliło jej autorowi na wyznaczenie ścieżki transformacji rodziny od modelu tradycyjnego do modelu rodziny ponowoczesnej. Zwracają uwagę zagrożenia dla rozwoju społeczno-gospodarczego wynikające z aktualnego stanu rodziny. Dla ich przezwyciężenia postuluje się potrzebę interdyscyplinarnych badań nad tymi zagrożeniami w celu wypracowania skutecznej polityki prorodzinnej i spójnego systemu instytucjonalnego, sprzyjającego akumulacji i modernizacji kapitału ludzkiego dla zintegrowanego rozwoju na poziomie rodziny i reprodukcji kapitału społecznego.

The paper presents critical assessment of a new concept – proposed by W. Tyc – of a theoretical model of family evolution that doesn’t reduce human being to an individual who maximizes self benefits countable in market categories. By taking into account both economic and also cultural conditions of the family models the author was able to specify a way in which family transforms from traditional to postmodern model. The attention is paid to threats to socio-economic development induced by modern condition of family. To defeat them it is suggested to conduct interdisciplinary research in this field to elaborate effective pro-family policy and cohesive institutional system favourable for accumulation and modernization of human capital for integrated development on the family level and reproduction of social capital.