Jednym z ważniejszych zadań realizowanych przez administrację publiczną, w tym przez samorząd terytorialny, jest planowanie przestrzenne. Administracja rządowa i administracja samorządowa zobowiązane są do kształtowania polityki przestrzennej. W relacjach tych szczególna pozycja została przyznana gminie, która jako jedyna może sporządzać i uchwalać podstawowy akt realizujący politykę przestrzenną, tj. miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego. Realizowanie polityki przestrzennej wpisuje się w podstawowe zadanie administracji publicznej dążące do zaspokajania potrzeb obywateli. W tym kontekście kluczowe staje się współdziałanie pomiędzy organami administracji publicznej różnych szczebli, a także współdziałanie pomiędzy organami administracji publicznej a mieszkańcami. Planowanie przestrzenne jest sferą wielopłaszczyznową, na którą nakładają się zadania wspomnianej administracji rządowej i administracji samorządowej, nie tylko w wymiarze lokalnym, co przecież wiąże się z koniecznością ustalania wspólnych stanowisk w celu optymalizowania kierunków zagospodarowania przestrzennego. W tym kontekście współdziałanie wydaje się optymalną i konieczną formą ze względu na istotę i charakter problematyki planistycznej. Celem niniejszego artykułu jest analiza instrumentów współdziałania pomiędzy organami administracji publicznej, ze szczególnym uwzględnieniem relacji między administracją rządową i samorządową, a także pomiędzy organami tej administracji i obywatelami w sferze planowania i zagospodarowania przestrzennego. W opracowaniu zbadano również instrumenty niesformalizowane prawnie. W podsumowaniu przedstawiono kierunki zmian tych instrumentów współdziałania.

Spatial planning is one of the most important tasks of the public administration, including local government administration. Both the government and local government administrations are obliged to shape the spatial policy. Here, it is the municipalities that occupy a special place, as they are the only bodies that may draw up and adopt fundamental acts implementing the spatial policy, i.e. local zoning plans. Implementing the spatial policy is a basic task of the public administration, aimed at satisfying the needs of the citizens. In this context, cooperation between public administration bodies of various levels, as well as between public administration bodies and residents, becomes crucial. Spatial planning is a multifaceted area, which overlaps with the tasks of the aforementioned government and local government administrations, not only at the local level, which in fact involves the need to establish common positions in order to optimize the directions of spatial development. In this context, cooperation seems to be the most optimal and necessary form due to the essence and nature of planning issues. The purpose of this article is to analyse the instruments of cooperation between public administration bodies, with particular emphasis on the relationship between the government and local government administrations, as well as between the bodies of this administration and citizens in the planning and spatial development. The article will also examine the instruments not regulated by law. The conclusion will present the directions of changes in the above-mentioned instruments of cooperation.