A number of recent comparative works have drawn attention to parallels and similarities between the Soviet Union and the early Turkish Republic. In this article, I take a firmly transnational approach to Soviet-Turkish interactions in the 1920s to demonstrate that the similarities were not merely circumstantial. The manifest ideological conflict between nationalist Turks and internationalist Bolsheviks has led many historians to dismiss Soviet-Turkish cooperation as a necessary response to geopolitics, a pragmatic alliance against the west. This article makes that opposition to the western-dictated international order was a coherent element in Soviet-Turkish exchanges that stretched beyond diplomacy into the economic and cultural spheres. The anti-western elements of Soviet-Turkish relations suggest that convergence was more than a case of homologous responses to similar conditions; it was part of a broader narrative that, in the Soviet case at least, continued to shape international relations beyond World War II.

Kilka ostatnio opublikowanych prac porównawczych zwróciło uwagę na podobieństwa między Związkiem Radzieckim a wczesną Republiką Turecką. W artykule autor postulował konieczność szerszego podejścia do interakcji sowiecko-tureckich w latach dwudziestych w celu wskazania podobieństw zachowań politycznych w obu krajach. Wyraźny konflikt ideologiczny między nacjonalistycznymi Turkami a internacjonalistycznymi bolszewikami skłaniał wielu historyków do odrzucenia założenia o sowiecko-tureckiej współpracy jako odpowiedzi na sytuację geopolityczną. Autor założył również, że był to element pragmatycznego sojuszu w opozycji do Zachodu. Wyraża także pogląd, że sprzeciw wobec dyktowanego przez Zachód porządku międzynarodowego był elementem spajającym współpracę sowiecko-turecką, która wykraczała poza dyplomację, wchodząc w sferę gospodarczą i kulturalną. Antyzachodnie elementy relacji radziecko-tureckich sugerują, że współpraca obu państw była czymś więcej niż przypadkiem homologicznych reakcji na podobne warunki; była częścią szerszej narracji, która przynajmniej w przypadku sowieckim nadal kształtowała stosunki międzynarodowe po II wojnie światowej.