The paper focuses on the examination of wage flexibility in the Polish economy, indicating the sectoral differences. In spite of the fact that wages depend on many variables, labour productivity (according to the traditional approach) was selected as the most influential determinant of wages. As a result, the paper describes wage flexibility as how wages respond to changes in labour productivity. The research shows that wages are the most flexible in manufacturing. The survey also discovers the lack of wage flexibility in agriculture and its strong diversification in the services sector. Disparities amongst services sections are determined by the specificity of individual sections and consumer preferences. A rising minimum wage attracts the attention of economists in the current economic climate in Poland, as the minimum wage plays a significant role as the institutional factor of wage flexibility. The paper consists of two parts. The first, theoretical, part of the article presents the issues of wage flexibility and its determinants. The efficiency wage theory, which emphasizes a positive relationship between wages and labour productivity, and the wage-requirements curve are also presented in the first part of the paper. In turn, the methodological part of the article includes a study of wage flexibility in the Polish economy on the macroeconomic scale and on a sectoral basis. The division of the economy according to PKD 2007 was applied, while the empirical materials were Eurostat and the Central Statistical Office database.

Celem opracowania jest zbadanie elastyczności płac w polskiej gospodarce ze wskazaniem różnic występujących między sekcjami działalności gospodarczej. Spośród wielu czynników oddziałujących na poziom płac wybrano wydajność pracy, jako determinantę, która powinna w największym stopniu oddziaływać na płace. W związku z powyższym, na potrzeby realizowanego badania elastyczność płac zdefiniowano w tradycyjnym ujęciu, czyli jako reakcję płac na zmiany wydajności pracy. Badanie koncentrowało się wokół sprawdzenia, w jakim stopniu płace zależą od wydajności pracy w poszczególnych sekcjach polskiej gospodarki. W końcowym efekcie uzyskano odpowiedź na pytanie, w których sekcjach wydajność pracy wpływa najsilniej na płace, a zatem, które z nich cechują się najwyższą elastycznością płac. Największy wpływ wydajności pracy na płace zidentyfikowano w przetwórstwie przemysłowym. Badanie pokazało także brak elastyczności płac w rolnictwie oraz silne jej zróżnicowanie w sektorze usług determinowane specyfiką poszczególnych sekcji oraz preferencjami konsumentów. W obecnej sytuacji gospodarczej Polski uwagę zwraca rosnąca płaca minimalna, która może odgrywać znaczącą rolę jako czynnik instytucjonalny elastyczności płac. Artykuł składa się z części teoretycznej i empirycznej. W części teoretycznej zaprezentowano pojęcie i istotę elastyczności płac z uwzględnieniem czynników ją determinujących. Przedstawiono także teorię płacy efektywnej, której zasadniczym elementem jest twierdzenie o dodatniej zależności pomiędzy wysokością stawek płac a wydajnością pracy oraz krzywą płacy-wydajności. Natomiast część empiryczna obejmuje badanie elastyczności płac w gospodarce polskiej w ujęciu sektorowym. Zasadniczą część badania poprzedziła analiza zależności między płacami a wydajnością pracy w skali makroekonomicznej. Zastosowano podział gospodarki wg PKD 2007, zaś materiał empiryczny stanowiły dane statystyczne dostępne w bazach Eurostat oraz GUS.