Społeczeństwo polskie i europejskie starzeje się, co oznacza, że coraz więcej osób będzie wymagało stałej lub czasowej opieki. Według danych GUS osoby w wieku emerytalnym stanowiły w 2015 r. ok. 1/5 polskiego społeczeństwa. Prognozy demograficzne przewidują wzrost tego wskaźnika. Wobec pogłębiającego się procesu starzenia się ludności, coraz bardziej odczuwanym problemem jest alienacja osób w wieku emerytalnym. Odpowiedzią na potrzeby seniorów może być rozszerzenie zakresu opieki w drodze rozwoju nowych rozwiązań instytucjonalnych. Przykładem takiego rozwiązania są wprowadzane w Polsce − wzorem rozwiniętych gospodarczo państw UE, m.in. Holandii − gospodarstwa opiekuńcze. Gospodarstwa Opiekuńcze wpisują się w politykę senioralną, będącą odpowiedzią na potrzebę społeczną, jaką jest włączenie społeczne osób starszych, chorych, potrzebujących wsparcia. Osoby starsze, często samotne, potrzebują zachęty w kierunku aktywizacji społecznej, wręcz pokazania wzorca zmian. Brak integracji dotyczy zwłaszcza wielu wsi okołomiejskich. Celem opracowania jest, poza identyfikacją problemu, analiza i ocena polityki senioralnej oraz propozycje nowych instrumentów polityki społecznej i zdrowotnej służących podtrzymaniu aktywności osób starszych oraz ich społecznemu włączeniu. Opracowanie zawiera konkretne przykłady skutecznej polityki senioralnej realizowanej z powodzeniem w innych krajach Unii Europejskiej oraz przykłady aktywizacji poprzez organizowanie spotkań seminaryjno-warsztatowych o charakterze integracyjnym. Takie formy działania służą nawiązaniu i utrzymywaniu kontaktów oraz poprawie jakości życia. Obecnie kilkanaście polskich gospodarstw agroturystycznych poszerzyło swoją ofertę o usługi opiekuńcze dla osób starszych. Taka forma działalności jest nie tylko odpowiedzią na potrzeby seniorów, ale także sposobem na poprawę finansową rodziny, związanej z rolnictwem m.in. poprzez dywersyfikację źródeł dochodów.

Polish and European society is aging which means that more and more persons will require permanent or temporary care. According to CSO data, persons of retirement age accounted for about 1/5 of Polish society in 2015. According to demographic projections, their share is to increase. In the face of the increasingly aging population, the alienation of persons of retirement age is a more and more acute problem. A larger scope of care achieved through the development of new institutional solutions may be a response to the elderly’s needs. Care Farms, which are introduced in Poland – following economically developed EU Member States, including the Netherlands – are one example of such a solution. They are part of elderly policy which is a response to a social need, i.e. the social inclusion of the elderly, the sick, those in need of support. The elderly, which are often lonely, need to be encouraged to start being socially active, even to be presented with a pattern of changes. Lack of integration applies primarily to numerous peri-urban rural areas. In addition to identifying the problem, the study aims at analysing and assessing elderly policy, and proposing new social and health policy instruments to sustain the elderly’s activity and social inclusion. The study contains specific examples of effective elderly policy, which is successfully implemented in other EU Member States, and examples of activation by holding integrative seminar and workshop meetings. Such forms of activity serve to establish and maintain contacts, and to improve the quality of life. At present, several Polish agri-tourism farms extended their offer to include care services for the elderly. Such a form of activity is not only a response to the elderly’s needs, but also a way of improving the financial standing of an agricultural family by, among others, diversifying sources of income.