Przeglądanie według Temat "prisons"

Aktualnie wyświetlane 1 - 3 z 3

Niepraworządne działania Straży Więziennej na tle seksualnym wobec więźniów i ich rodzin na terenie województwa rzeszowskiego (1944–1956) – wybrane przykłady
(Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego, 2022-12) Fudali, Dariusz Jacek
W artykule podjęto próbę zaprezentowania niepraworządnych zachowań i postaw funkcjonariuszy więziennictwa, którzy w latach 1944–1956, pełniąc służbę na terenie ówczesnego województwa rzeszowskiego, dopuszczali się zachowań przestępczych, nieetycznych o podłożu seksualnym. Ofiarami tego rodzaju przestępstw były osoby pozbawione wolności, a także w niektórych sytuacjach członkowie ich rodzin. Sprawcy wykorzystywali swoje stanowisko służbowe, liczyli przy tym na bezkarność i brak konieczności ponoszenia odpowiedzialności służbowej i karnej.
„Ostatnia wielka amnestia”. Bunty w więzieniach na Pomorzu Zachodnim w 1989 roku
(Uniwersytet Rzeszowski, 2023-06-21) Chadaś, Jarosław Norbert
Przemiany wynikające z upadku komunizmu w Polsce dotykały także więziennictwo. Protesty o charakterze socjalno-bytowym zdominowały pierwsze półrocze 1989r. w większości jednostek penitencjarnych. Najwięcej strajków wybuchało w zakładach północno-zachodniej Polski, zwłaszcza w ZK w Goleniowie i ZK w Nowogardzie. Kiedy na początku września pojawiała się informacja o pracach nad aktem amnestii, wszelkie inne tematy zeszły na bok. W więzieniach zaczęła się presja na uchwalenie jak najszerszego wymiaru amnestii. Lobbowali za tym więźniowie, opozycjoniści, media oraz część parlamentarzystów. W tym czasie w więzieniach całej Polski nasiliły się do strajki połączone z okupacją pawilonów mieszkalnych oraz hal produkcyjnych. Rygor więzienny praktycznie nie istniał. Centralne władze więziennictwa zmieniały naczelników i dyrektorów okręgowych. W zakładach karnych do głosu dochodzili osadzeni, którzy poprzez komitety strajkowe wpływali na decyzje administracji więzień. Rozwiązaniem pogarszającej się sytuacji było szybkie zakończenie prac nad amnestią. 7 grudnia 1989 sejm uchwalił akt amnestii, która nie objęła recydywistów, stanowiących większość populacji ZK w Goleniowie i ZK w Nowogardzie. W obu zakładach skazani opanowali pawilony mieszkalne, a później zaczęli je demolować i palić. Po kilkudziesięciu godzinach buntownicy poddali się pod groźbą użycia siły przez jednostki antyterrorystyczne. W wyniku buntu jedna osoba straciła życie oraz spłonęły trzy budynki w Nowogardzie i dwa w Goleniowie.
Zagospodarowywanie Bieszczad przez więziennictwo w latach 1965-1977
(Uniwersytet Rzeszowski, 2022-10-18) Januś, Stanisław
W rozprawie omówiono zaangażowanie systemu penitencjarnego w latach 1965-1977 w proces zagospodarowywanie regionu Bieszczad. Na etapie formułowania założeń metodologicznych przyjęto charakter narracji ujętej z perspektywy zarówno obserwatora, jak i uczestnika. Tego rodzaju podejście pozwoliło na pionierskie w polskiej historiografii ujęcie pewnych aspektów funkcjonowania regionu bieszczadzkiego i jego zagospodarowywania po II wojnie światowej przez więziennictwo. Zasób przywołanych faktów oraz analiza zjawisk dotyczących osobliwości tamtego regionu pozwolił wskazać szczególne aspekty jego rewitalizacji oraz trud ludzi, którzy wykazali się skutecznym działaniem, w wielu wymiarach, przy zagospodarowaniu Bieszczad i Beskidu Niskiego. W sposób chronologiczno problemowy został także omówiony fenomen, jakim było zagospodarowanie Bieszczad przez Więziennictwo. Autor postawił sobie też osobny cel aksjologiczny oraz edukacyjny- ocenę faktów i zjawisk, które towarzyszyły przedsięwzięciom więziennictwa w Bieszczadach w omawianym okresie. W kolejnych rozdziałach autor przedstawił i omówił nie tylko przestrzeń terytorialną i zakres czasowy opisywanych działań, ale również ich rozmiar dokonań rzeczowych i stopień trudności w realizacji. Wskazane zostały również proporcje wyników gospodarczych, do zasobów ludzkich i areałów użytkowych - co obrazuje efektywność działania jak również i stan uzbrojenia technicznego — co wyrażało nowoczesność w gospodarowaniu. Pomijając wymierne wskaźniki gospodarcze, autor, jako praktyk w zakresie więziennictwa — wskazał również w rozprawie na szereg niewymiernych efektów działalności więziennictwa w Bieszczadach, ale zarazem znaczących społecznie — była to skuteczna resocjalizacja skazanych, których przez Bieszczady przewinęło się w omawianym okresie kilkadziesiąt tysięcy.