Przeglądanie według Temat "older people"

Aktualnie wyświetlane 1 - 3 z 3

Obrażenia części twarzowej czaszki i osób w podeszłym wieku. Obserwacje własne z Kliniki Chirurgii Szczękowo-Twarzowej Uniwersyteckiego Szpitala Klinicznego im. Fryderyka Chopina w Rzeszowie
(Uniwersytet Rzeszowski, 2024-03-14) Frańczak, Jan
Wraz ze wzrostem średniej długości życia i populacji osób w podeszłym wieku (powyżej 60. roku życia wg WHO) rośnie liczba urazów części twarzowej czaszki w tej grupie wiekowej. Praca obejmuje materiał kliniczny 505 chorych po urazie części twarzowej czaszki, leczonych w Klinice Chirurgii Szczękowo-Twarzowej USK im. Fryderyka Chopina w Rzeszowie, w latach 2000–2019. Celem pracy jest retrospektywna wieloczynnikowa analiza danych dotyczących przyczyn, diagnostyki, sposobów i wyników leczenia chorych w dwóch okresach 2000–2009 i w latach 2010–2019. Zaobserwowano wzrost liczby leczonych chorych w latach 2010–2019 o 37%, porównując do lat 2000–2009. Wiek hospitalizowanych chorych wahał się pomiędzy 60 a 94 lata, mediana wynosiła 69. Do celów analizy statystycznej podzielono wiek podeszły na 3 grupy, tj.: 60–70, 71–80 i powyżej 80 lat. Najliczniejszą grupę stanowili chorzy w wieku 60–70 lat, tj. 58%, chorzy w wieku 71–80 lat stanowili 28,1%, chorzy w wieku powyżej 80 lat 13,9%. Przeważającą grupę pacjentów stanowili mężczyźni 70%, zaś kobiety 30%. Główną przyczyną obrażeń części twarzowej czaszki w każdej badanej grupie wiekowej i w dwóch badanych okresach był upadek z własnej wysokości – 35,5% przyczyn złamań. Dominowały złamania kompleksu jarzmowo-szczękowego – 42,2% oraz żuchwy – 31,1%. Nie stwierdzono współistniejących obrażeń u 66,3% chorych. Złamaniom szczękowo- twarzowym najczęściej towarzyszyły urazy OUN – w 16,2% oraz narządu ruchu w 11,3%. U większości chorych, tj. 64,6% stwierdzono choroby współistniejące, wśród których najczęściej występowały schorzenia kardiologiczne (46,5%) oraz endokrynologiczne i metaboliczne (17,4%). Większość chorych – 60% leczono chirurgicznie, 15% za pomocą metod zachowawczo- ortopedycznych, u 25% wykorzystano metody chirurgiczno-ortopedyczne. Stwierdzono najmniejszą liczbę powikłań po leczeniu w grupie chorych leczonych za pomocą metod zachowawczo-ortopedycznych.
Ocena sprawności funkcjonalnej, poziomu niesamodzielności oraz jakości życia osób w wieku 80 lat i więcej hospitalizowanych na oddziale geriatrycznym na terenie województwa podkarpackiego.
(Uniwersytet Rzeszowski, 2022-12-09) Brożonowicz, Justyna
Celem pracy była ocena sprawności funkcjonalnej, poziomu niesamodzielności oraz jakości życia osób w wieku 80 lat i więcej hospitalizowanych na oddziale geriatrycznym na terenie województwa podkarpackiego. Analizą objęto 282 osoby hospitalizowane na Oddziale Geriatrycznym SP ZOZ w Przeworsku w okresie od stycznia 2019 do marca 2020 roku. W pierwszym etapie przeprowadzono kwalifikację lekarską, wstępny wywiad bezpośredni oraz ankietową część badania. W drugim etapie przeprowadzono badanie z wykorzystaniem standaryzowanych skal i kwestionariuszy, wykonano testy funkcjonalne, pomiar wzrostu i masy ciała oraz przeprowadzono analizę składu masy ciała. Sprawność funkcjonalna w zakresie podstawowych czynności dnia codziennego u ponad połowy badanych nie była obniżona. U większości badanych stwierdzono obniżenie sprawności funkcjonalnej w zakresie złożonych czynności dnia codziennego. Większość badanych nie zostało uznanych za osoby niesamodzielne. Jakość życia badanych we wszystkich domenach skali WHOQOL-Bref oceniona została na poziomie przeciętnym. Niższy poziom sprawności funkcjonalnej, występowanie niesamodzielności oraz niższa jakość życia związane były z płcią żeńską, wyższym wiekiem, niską siłą mięśniową kończyn górnych i dolnych, gorszą mobilnością. większą liczbą przyjmowanych leków oraz większą liczbą chorób współistniejących. Wyższy poziom sprawności funkcjonalnej, mniejsze ryzyko występowania niesamodzielności oraz wyższa jakość życia związane były z lepszą równowagą oraz lepszym stanem poznawczym badanych. Stwierdzono również, że zawartość masy tłuszczowej w organizmie związana była z poziomem sprawności funkcjonalnej, występowaniem niesamodzielności i jakością życia w badanej grupie. Konieczne jest kontynuowanie badań dotyczących poziomu sprawności funkcjonalnej, jakości życia i niesamodzielności w grupie hospitalizowanych osób starszych.
Selected factors influencing the level of physical activity in the elderly
(Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego, 2018) Wyszyńska, Justyna; Dereń, Katarzyna; Hausner, Iwona; Mazur, Artur
Introduction. It is commonly known that physical activity has great influence on the quality of life and health in the people of all age groups. Physical activity has a beneficial influence on both functional and locomotive abilities, the dynamics of which deteriorates during the process of aging, and this in turn has an impact upon satisfaction of basic biological, social and psychological needs. Aim. The main purpose of this study was an assessment of selected factors affecting the level of physical activity in the elderly. Material and methods. The study group consisted of 100 participants (85 women and 15 men), aged from 65 to 69 years old. An International Physical Activity Questionnaire (IPAQ) - Polish long version was used. Results. A high level of physical activity was reached by 44 participants, moderate level of physical activity was noted in 53 participants, and low in physical activity was found in 3 participants. Older the subjects reached lower MET value in case of job-related physical activity and higher MET value in case of physical activity in free time and total intense effort. Conclusion. The level of job-related physical activity, the level of physical activity in free time and the total intense level of activity depended on the age of the subjects. There were no association between the level of total physical activity and sex, place of residence and BMI of participants.