Przeglądanie według Autor "Jarmuziewicz, Agnieszka"

Aktualnie wyświetlane 1 - 3 z 3

Analiza zmiany wzorca chodu u pacjentów po zabiegu endoprotezoplastyki stawu kolanowego
(Uniwersytet Rzeszowski, 2024-07-05) Jarmuziewicz, Agnieszka
Wprowadzenie Choroba zwyrodnieniowa stawów (ChZS) jest najczęstszą chorobą stawów i wiodącą przyczyną niepełnosprawności dorosłych, z rosnącym oddziaływaniem społeczno ekonomicznym. Choroba zwyrodnieniowa kolana (ChZSK) odpowiada za dużą część tego problemu. Totalna protezoplastyka kolana (TPK) jest uznaną metodą leczenia zaawansowanych postaci ChZSK z rosnącą istotnie rok ilością wykonywanych procedur. Trójwymiarowa analiza chodu jest szeroko wykorzystywana do klinicznej oceny i uznawana za istotny element ilościowej oceny chodu. Nadal trwają poszukiwania najlepszej i najprostszej metody oceny chodu. Wskaźniki chodu mają duży potencjał żeby stać się takim narzędziem oceny. Celem tego badania była ocena potencjalnego wykorzystania wskaźników GDI i GVI do oceny postępu poprawy chodu po wykonaniu TPK i identyfikacja składników mających wpływ na wyniki TPK. Materiał i Metody W badaniu uwzględniono pięćdziesięciu pacjentów ze zdiagnozowaną jednostronną objawową ChZSK, którzy zostali poddani zabiegowi bezcementowej TPK z pozostawaniem więzadła krzyżowego tylnego. Pacjenci mieli od 52 do 79 lat, ze średnią 67,4 lat. Do grupy kontrolnej zrekrutowano 50 zdrowych ochotników. Do oceny wykorzystano wskaźniki GDI, GVI, WOMAC, KSS i VAS, które były ocenianie przedoperacyjnie, sześć i dwanaście miesięcy po TPK. Oceny chody grupy badanej i kontrolnej wykonano z wykorzystaniem systemu BTS Smart. Wyniki Parametry chodu pacjentów z ChZSK mierzone wskaźnikami GDI i GVI poprawiły się po TPK. Wartości wskaźników wzrosły zarówno w kończynie operowanej, jak i nieoperowanej. GDI wzrosło z 84,05 do 93,89 pkt w kończynie operowanej i z 92,59 do 94,69 pkt w kończynie nieoperowanej. Wskaźnik GVI poprawił się z 83,91 do 90,48 pkt dla kończyny operowanej i z 85,81 do 92,62 pkt dla kończyny nieoperowanej. Jednakże wszystkie te wartości były niższe niż w grupie kontrolnej. Znaczące różnice zaobserwowano również w wybranych parametrach kinematycznych i czasowoprzestrzennych chodu.
Ocena stanu funkcjonalnego pacjentów przed- i 6 miesięcy po wymianie stawu kolanowego
(Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego, 2016) Majewska, Joanna; Szczepanik, Magdalena; Jabłoński, Jarosław; Snela, Sławomir; Jarmuziewicz, Agnieszka; Bazarnik-Mucha, Katarzyna; Szymczyk, Daniel
Wstęp. Endoprotezoplastyka jest obecnie najbardziej rozpowszechnioną metodą leczenia zaawansowanych zmian zwyrodnieniowych stawów, w tym stawu kolanowego. Jej głównym celem jest przywrócenie funkcjonalnej niezależności pacjentów w czynnościach dnia codziennego poprzez zmniejszenie natężenia bólu i niepełnosprawności. Cel pracy. Ocena funkcjonalna pacjentów po całkowitej endoprotezoplastyce stawu kolanowego z uwzględnieniem płci, wieku, BMI oraz czasu trwania choroby. Materiał i metoda. W badaniu udział wzięło 70 pacjentów (59 kobiet, 11 mężczyzn), którzy zostali zakwalifikowani do zabiegu całkowitej endoprotezoplastyki stawu kolanowego w wyniku pierwotnych zmian zwyrodnieniowych. Średni wiek pacjentów w badanej grupie wynosił 66,5 roku. Do oceny funkcjonalnej pacjentów posłużono się skalą VAS, skalą Knee Injury and Osteoarthritis Outcome Score, Global Rating Scale, testem Up&Go, testem Five Time Sit to Stand oraz 10-metrowym testem chodu. Dodatkowo wykonano pomiary zakresów ruchu stawu kolanowego w kończynie operowanej i nieoperowanej. Badanie wykonano dwukrotnie; badanie I – tydzień przed zabiegiem operacyjnym i badanie II - 6 miesięcy po nim. Do prezentacji uzyskanych wyników badań posłużono się wartościami średniej, mediany, odchylenia standardowego oraz współczynnikiem korelacji rang Spearmana. W celu analizy statystycznej wykorzystano testy nieparametryczne Wilcoxona i Manna-Whitneya. Poziom istotności statystycznej został określony jako p < 0,05. Wyniki. W okresie 6 miesięcy po zabiegu endoprotezoplastyki stwierdzono poprawę we wszystkich testach i skalach oceny.
Three-dimensional analysis of gait in children and adolescents with juvenile idiopathic arthritis
(2019) Bazarnik-Mucha, Katarzyna; Snela, Sławomir; Szczepanik, Magdalena; Jarmuziewicz, Agnieszka; Guzik, Agnieszka; Wolińska, Olga; Drużbicki, Mariusz
Background: The paper aimed to assess the gait pattern in children and adolescents with juvenile idiopathic arthritis (JIA) treated at the rehabilitation center and to assess changes in this pattern after the end of treatment and 9 months later. Material and method: 50 children with JIA were enrolled into the study. 35 healthy volunteers were enrolled into the study for a comparison. Spatiotemporal and kinematic gait parameters were obtained using a movement analysis system. The Gait Deviation Index (GDI) was calculated. The assessment was performed three times: on the day of admission to the rehabilitation center, after the end of a 4-week treatment period and 9 months later. Results: With regard to the majority of spatiotemporal and kinematic parameters, differences in their distribution were highly statistically significant between the study group and the control group (p<0.001). In two subsequent tests differences were less significant when compared to the control group (p<0.01). In the study group ranges of motion in the sagittal plane in the hip (p<0.01), knee (p<0.001) and ankle joints (p<0.01) increased significantly between tests 1 and 2, and 1 and 3. A significantly lower value of GDI was observed in the study group (right limb; p=0.036). Conclusions: The gait pattern of children with JIA is significantly different from the one observed in healthy children. A rehabilitation program significantly improved gait in children with JIA, but differences compared to healthy children were still observed, and it indicates that the abnormal gait pattern became permanent in this group of subjects.