Przeglądanie według Autor "Dokurno, Zbigniew"
Aktualnie wyświetlane 1 - 2 z 2
- Wyniki na stronie
- Opcje sortowania
Pozycja Kapitał ludzki w procesie modernizacji gospodarki(Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego, 2010) Dokurno, ZbigniewW artykule podjęto próbę charakterystyki procesów modernizacyjnych z perspektywy założeń kultury postmodernistycznej. Wykazano wiodące znaczenie paradygmatu gospodarowania opartego na wiedzy. Przedstawiono kluczowe znaczenie wiedzy oraz kapitału ludzkiego jako strategicznych czynników produkcji. W rezultacie starano się uzasadnić hipotezę, że akumulacja kapitału ludzkiego stanowi podstawowe źródło wzrostu gospodarczego we współczesnych gospodarkach opartych na wiedzy. Dodatkowo sformułowano relacje pomiędzy składowymi kapitału ludzkiego a zmiennymi opisującymi gospodarkę opartą na wiedzy.Pozycja Wybrane modele kapitału ludzkiego w warunkach gospodarki opartej na wiedzy w Polsce(Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego, 2016) Dokurno, ZbigniewPerspektywa teoretyczna nowej teorii wzrostu przewiduje, że inwestycje w kapitał fizyczny mają większe oddziaływanie na wzrost produktywności, aniżeli wynikałoby to z tradycyjnej teorii wzrostu, co jest efektem korzyści zewnętrznych towarzyszących tego typu inwestycjom. Z kolei oddziaływanie kapitału ludzkiego w procesie gospodarczego rozwoju wynika z potencjału korzyści jakie towarzyszą procesowi jego akumulacji, oddziałujących na makroekonomiczną produktywność oraz rozkład dochodów w długim okresie. Paradygmat gospodarki opartej na wiedzy, a więc tworzącej dobra i usługi zaawansowane technologicznie, wymagającej zaangażowania wiedzy i informacji implikuje konieczność akumulacji kapitału ludzkiego. Polska gospodarka podążając w kierunku takiego wzorca stoi przed problemem wyboru strategii konwergencji w kierunku gospodarki opartej na wiedzy. Synteza udanych doświadczeń krajów nordyckich, zwłaszcza modelu fińskiego oraz duńskiego może być wzorcem godnym naśladowania, wymagającym jednak określonych strategii akumulacji kapitału ludzkiego. Autor w artykule stawia tezę, iż spójne połączenie rozwoju sektora B+R wspierane przez państwo we współpracy z prywatnym biznesem oraz połączone z rozwojem akumulacji kapitału ludzkiego może decydować o sukcesie takiej konwergencji. Przyjęty w 2015 r. przez rząd polski Krajowy Program Inteligentnych Specjalizacji w połączeniu z uruchomionym w 2015 r. przez Narodowe Centrum Badań i Rozwoju konkursem na uruchomienie w polskiej gospodarce programów sektorowych odwołujących się do KPIS stanowi godny uwagi model działania, będący przykładem na wdrożenie modelu nordyckiego w polskich realiach. Jego wsparciem są określone procesy akumulacji kapitału ludzkiego, których modelowe zestawienie autor przedstawia na przykładzie trzech reprezentatywnych w warunkach polskiej gospodarki modeli akumulacji kapitału ludzkiego.