Przeglądanie według Autor "Cesarski, Maciej"
Aktualnie wyświetlane 1 - 4 z 4
- Wyniki na stronie
- Opcje sortowania
Pozycja Akcenty i maksymy polskiej szkoły badań mieszkaniowo-osadniczych – 1920–2022(Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego, 2024-03) Cesarski, MaciejW artykule naszkicowano myśl oraz osiągnięcia polskiej szkoły badań mieszkaniowo-osadniczych w latach 1920–2022. Celem opracowania jest sformułowanie oraz zarysowanie treści maksym i akcentów poszukiwań tej szkoły metodą analizy jej prac i syntezy. Rozpatrywane są akcenty i maksymy dotyczące: idei oraz cech budownictwa i osiedla społecznego; założeń mieszkania społecznie najpotrzebniejszego; kwestii mieszkaniowej w II Rzeczypospolitej; definicji oraz zakresu polityki i gospodarki mieszkaniowej; pojęcia, przedmiotu i zakresu sytuacji mieszkaniowej oraz czynników ją kształtujących; problemu mieszkaniowego w PRL; koncepcji, zakresu i dostępności infrastruktury osadniczej; kryzysu procesów osadniczych w PRL; zagrożeń, pożądanych kanonów i paradoksów polityki mieszkaniowej w III Rzeczypospolitej; kwestii mieszkaniowej w III Rzeczypospolitej; rysowania się sfery osadnictwa wyznaczającej przedmiot polityki osadniczej jako pochodnej polityki przestrzennej i społecznej; wyodrębnienia przestrzeni zamieszkanej stanowiącej rdzeń przestrzeni zamieszkiwania; potrzeby proosadniczej orientacji trwałego rozwoju w kierunku równoważenia przestrzeni zamieszkiwania. Wyniki zastosowanej metody wskazują, że odczytane w sposób zbiorczy maksymy i akcenty badawcze układają się w ciąg prospołecznego myślenia naukowego o wartościach uniwersalnych. Stanowią ewoluującą ostrzegawczą odpowiedź na realia sfery mieszkaniowo-osadniczej dane Polsce, lecz związane z rozwojem cywilizacji zachodniej i tendencją do narastania globalnych strukturalnych komplikacji w tym zakresie.Pozycja Niektóre sprzeczności neoliberalnej polityki mieszkaniowej – mechanizmy globalne i Polska(Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego, 2017) Cesarski, MaciejNeoliberalna polityka mieszkaniowa daje nadwyżki mieszkań w stosunku do efektywnego popytu, pozwala traktować puste mieszkania jako środek tezauryzacji itp. Polityka ta nie likwiduje przy tym niechcianego niesamodzielnego zamieszkiwania części gospodarstw domowych, eksmisji, bezdomności itp. Powoduje natomiast ekonomicznie wymierne oraz niewymierne lub mało wymierne koszty społeczne i przyrodniczo-ekologiczne. Celem artykułu jest uwydatnienie niektórych sprzeczności i kontrowersji neoliberalnej polityki mieszkaniowej. Rozpatrywane sprzeczności i kontrowersje dotyczą generalnej fikcji rynku mieszkaniowego polegającej na pozornej obfitości zaspokajania potrzeb mieszkaniowych, która jest szkodliwa w długim okresie dla gospodarowania społecznego, a tym samym dla zrównoważonego rozwoju zamieszkiwania człowieka. Pochodną tego kwestią jest tendencja do pogarszania się wiarygodności statystyki mieszkaniowej i ludnościowej, co gmatwa ocenę społecznych efektów polityki mieszkaniowej i ukrywa jej mankamenty. Na tym tle rozpatrywane są również konkretne kontrowersje i paradoksy polityki mieszkaniowej w Polsce po 1989 r., korespondujące ze sprzecznościami neoliberalnej polityki mieszkaniowej o zasięgu globalnym, właściwej cywilizacji zachodniej. Niektóre kontrowersje i paradoksy przejawiające się w Polsce wpisują się przy tym w ogólny mechanizm kryzysowych zmian w tym zakresie. Taki przekaz artykułu ma także uzasadnić konieczność poszukiwań sposobów naprawy i przekształceń rozwoju cywilizacji zachodniej jako szansy rzeczywistego gospodarowania społecznego w powszechnym wymiarze – szansy, której wykorzystanie zależy od skoncentrowania się na równoważeniu rozwoju przestrzeni zamieszkanej oraz całej przestrzeni zamieszkiwania człowieka poprzez przekształcenia w kierunku większego urzeczywistniania trwałego rozwoju.Pozycja Nowy Europejski Bauhaus na opamiętanie – modernizm przeciw pandemii COVID-19, czy tylko?(Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego, 2022) Cesarski, MaciejW artykule naszkicowano – przy zastosowaniu metody analizy literatury przedmiotu – społeczno-mieszkaniowo-osadnicze odniesienia myśli i praktyki historycznego Bauhausu prowadzące do rysującego się przesłania Nowego Europejskiego Bauhausu (NEB). NEB wprowadza – jak dzieło Waltera Gropiusa – klimat nadziei. Podjęte tu rozważania na ten temat wskazują, iż bez rzeczywistego śmielszego odchodzenia od kapitalistycznego paradygmatu rynkowego wzrostu ekonomicznego NEB pozostanie – jak historyczny Bauhaus – ambitną, w dobrym tego słowa znaczeniu, utopijną propozycją holistycznej, humanistycznej cywilizacji opartej na społecznym gospodarowaniu. Aby temu spróbować zapobiec, w NEB nie można wyzbyć się prób naprawiania całej sfery osadnictwa i przestrzeni zamieszkiwania, tj. naprawiania świata. Należy zatem promować w NEB sprawdzone także w międzywojennej Polsce kulturowe i technologiczne wartości architektury i urbanistyki rozszerzone o koncepcje mieszkalnictwa, osadnictwa i zamieszkiwania wykraczające poza miasta i obszary zurbanizowane nie tylko na obszarze UE i Europy. Tylko wtedy pojawią się szanse na urzeczywistnianie holistycznej, długookresowej naprawy codziennego zamieszkiwania inkluzywnych społeczności i społeczeństw. O NEB jeszcze niewiele w sumie wiemy, co dodatkowo upoważnia do zarysowania jego korzeni, związanych z nim oczekiwań, szans i zagrożeń.Pozycja Przeciążenie kosztami mieszkaniowymi gospodarstw domowych seniorów w Polsce i liczebniejszych państwach UE (2007–2019)(Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego, 2021) Cesarski, MaciejCelem artykułu jest nakreślenie i ocena sekwencji kierunków zmian oraz trendów i generalnych proporcji poziomu stopy przeciążenia kosztami mieszkaniowymi gospodarstw domowych tworzonych przez osoby w wieku 65 lat lub więcej na tle gospodarstw ogółem w Polsce i wybranych liczebniejszych państwach UE w latach 2007–2019 na podstawie danych Eurostatu. Poza Polską analiza obejmuje Francję, Hiszpanię, Niemcy i Włochy. Generalnym założeniem metodycznym jest odwołanie się w analizie danych jedynie do informacji Eurostatu dotyczących jakości i treści statystyki przeciążenia gospodarstw domowych kosztami mieszkaniowymi bez wdawania się w międzynarodowe i krajowe społeczno-gospodarcze uwarunkowania w tym zakresie. Przeprowadzona analiza wskazuje, że dane Eurostatu ilustrujące kształtowanie się stopy przeciążenia kosztami mieszkaniowymi pozwalają na tylko ostrożne, wyrażane ogólnymi proporcjami (i dopiero wtedy mające obiektywne walory z punktu widzenia zależności realnych) porównania poziomu tej stopy między Polską a wybranymi państwami UE. Dane te umożliwiają natomiast wystarczająco wiarygodne bezpośrednie porównania rzeczywistych sekwencji kierunków zmian oraz trendów kształtowania się poziomu tej stopy. Stosunkowo najdłuższe okresy pożądanego spadku lub tendencji do spadku stopy przeciążenia kosztami mieszkaniowymi gospodarstw ogółem, w tym gospodarstw seniorów, zaznaczają się w Polsce, lecz nie można na tej podstawie formułować daleko idących wniosków ze względu na ograniczoną wartość poznawczą danych.