Development Effectiveness of Foreign Assistance

Abstract

Since the beginning of the1960s, developed countries have spent over USD 3 trillion on official development assistance to promote economic growth and development in developing countries. Over the last few decades not only major donors but also aid objectives have been changing. The aid objectives reflected changes in geopolitics, the development objectives and views on the development process. Foreign aid very often was treated as an important tool of donors’ foreign and commercial policies. Theoretical studies developed in the sixties support the positive relationship between the foreign aid and economic growth. Two-gap model was used as the basis for calculation of aid requirements. The empirical research on the effectiveness of development aid are extensive and multidimensional. However, their results and conclusions are ambiguous. Principally there are two main strands of the literature on the relationship between foreign aid and economic growth. One group of studies claims that there is the positive aid-growth correlation, the second argues that this correlation is negative. Positive correlation between the foreign aid and economic growth can be either unconditional or conditional. In the second case the aid effectiveness depends on many different factors. The most important are specific conditions in the recipient countries, macroeconomic policy, geographical location, levels of aid allocation and aid modalities.

Od początku lat 60. ubiegłego wieku kraje wysoko rozwinięte przeznaczyły ponad 3 biliony dolarów amerykańskich na oficjalną pomoc rozwojową dla krajów słabo rozwiniętych. W ciągu ostatnich kilku dekad nie tylko zmieniali się główni donatorzy, ale także cele, na które przeznaczana była pomoc. Cele, którymi kierowali się darczyńcy, zależały od rozwoju sytuacji geopolitycznej, obowiązującej w danym czasie doktryny rozwoju gospodarczego oraz poglądów dotyczących właściwych celów rozwojowych. Pomoc zagraniczna często była traktowana przez donatorów jako ważne narzędzie polityki zagranicznej i handlowej. Rozwinięte w latach 60. XX w. modele ukazywały pozytywny związek między pomocą zagraniczną a wzrostem gospodarczym. Model dwóch-luk wykorzystywano w celu ustalenia poziomu pomocy niezbędnego dla danego kraju. Badania empiryczne dotyczące efektywności wykorzystania pomocy zagranicznej na cele rozwojowe są obszerne i wielowymiarowe. Jednak uzyskane wyniki nie są jednoznaczne. Zasadniczo, w literaturze przedmiotu można znaleźć dwie wykluczające się odpowiedzi na pytanie dotyczące wpływu pomocy zagranicznej na wzrost gospodarczy. Według jednej grupy badaczy istnieje pozytywna korelacja między pomocą zagraniczną a wzrostem gospodarczym, a według drugiej – negatywna. Korelacja pozytywna może być bezwarunkowa lub warunkowa. W drugim przypadku, efektywność wykorzystania pomocy zagranicznej na cele rozwojowe zależy od wielu różnych czynników. Wśród nich za najważniejsze uważa się: warunki społeczno-gospodarcze panujące w kraju otrzymującym pomoc, prowadzoną przez niego politykę makroekonomiczną, jego położenie geograficzne, a także poziom oraz formę pomocy zagranicznej.