Szkoła dbająca o dobrostan dzieci – ofiar i świadków przemocy domowej

Abstract

Dobrostan i dobro dziecka to terminy pojawiające się w kontekście roli szkoły w zapobieganiu rodzicielskiemu krzywdzeniu dzieci, które dotyczy co najmniej 1/3 populacji dzieci w Polsce. W tekście omówiono przemiany kultury prawnej w obszarze udzielania pomocy dzieciom-ofiarom przemocy oraz angażowanie się szkoły w zespoły interdyscyplinarne. W części empirycznej przedstawiono wyniki dwukrotnych badań jakościowych, w których posłużono się metodą studium przypadku, przeprowadzonych w 6 szkołach podstawowych (Warszawa - Praga Południe), gdzie w latach 90. XX wieku powstały oddolnie prekursorskie zespoły interdyscyplinarne działające na rzecz dzieci-ofiar przemocy. Wyniki badań ukazują mocne i słabe strony wprowadzonego na poziomie krajowym obowiązku zakładania takich zespołów i ich skuteczność w procesie zapobiegania krzywdzeniu dzieci z perspektywy dyrektorów i specjalistów szkolnych.

Child well-being is a term that appears in the context of the school's role in preventing parental child abuse, which affects at least 1/3 of the child population in Poland. The text discusses changes in legal regulations regarding prevention of child abuse and the school's involvement in interdisciplinary teams. The empirical part presents the results of two qualitative studies using the case study method, conducted in 6 primary schools in the Warsaw-Praga Południe district, where in the 1990s, pioneering interdisciplinary teams working for children victims of violence were established as a local grassroots activity. The research results show strengths and weaknesses of the nationally introduced obligation to establish such teams and their effectiveness in the process of preventing child abuse from the perspective of school principals, counselors and psychologists.