Zarządzanie bezpieczeństwem w lotnictwie stało się przedmiotem regulacji prawnych stosunkowo niedawno. Samo bezpieczeństwo stanowi prymat w działalności podmiotów lotniczych już od czasu II wojny światowej. Zaczęto wówczas zwracać uwagę na czynniki obniżające poziom bezpieczeństwa podczas wykonywania zadań. Międzynarodowe organizacje lotnicze współpracują w opracowywaniu regulacji prawnych oraz wytycznych z zakresu bezpieczeństwa, w tym dotyczących zgłaszania zdarzeń lotniczych. Muszą one uwzględniać pojawiające się coraz to nowe wyzwania wobec lotnictwa cywilnego oraz wspierać podmioty lotnicze w zarządzaniu bezpieczeństwem w sposób jednolity. Wypadki lotnicze są często poprzedzone in cydentami związanymi z bezpieczeństwem oraz uchybieniami wskazującymi na istnienie zagrożeń. W związku z tym systemy oparte wyłącznie na reagowaniu mają ograniczone zastosowanie w zakresie dalszej poprawy bezpieczeństwa, dlatego powinny zostać uzupełnione systemami proaktywnymi, które wykorzystują inne rodzaje informacji dotyczących bezpieczeństwa.

Aviation safety management issue has been regulated relatively recently. Safety itself has been a priority in the activities of aviation entities since World War II. It was then that people started to pay attention to the factors that lower the level of safety in the performance of tasks. International aviation organizations cooperate in the development of regulations and guidelines in the field of safety, including the reporting of aviation occurrences. They must take into account the emerging and new challenges faced by civil aviation and support aviation entities in managing safety in a uniform manner. Air accidents are often preceded by safety incidents and deficiencies indicating the existence of threats, therefore systems based solely on response have limited use in further improving safety and should therefore be complemented by proactive systems that use other types of safety information.