Weryfikowanie personelu placówek oświatowych jako narzędzie służące ochronie dzieci przed przemocą

Celem artykułu jest omówienie i ocena efektywności mechanizmu weryfikowania personelu placówek oświatowych wprowadzonego nowelą ustawy z dnia 13 maja 2016 r. o przeciwdziałaniu zagrożeniom przestępczością na tle seksualnym i ochronie małoletnich. Nowelizacja rozszerzyła dotychczasowy zakres podmiotowy i przedmiotowy kontroli. Weryfikacja personelu placówek oświatowych w Rejestrze Sprawców Przestępstw na Tle Seksualnym oraz Krajowym Rejestrze Karnym ma służyć ochronie dzieci przed krzywdzeniem, a tym samym stanowić realizację konstytucyjnego obowiązku nałożonego na organy państwowe wynikającego z art. 72 ust.1 Konstytucji RP. Wprowadzone regulacje uszczelnią system weryfikacji i zmniejszą ryzyko przemocy ze strony personelu, z drugiej jednak strony stanowią dodatkowe obowiązki administracyjne dla dyrektorów placówek oświatowych. W praktyce mogą również wiązać się z rezygnacją z zapraszania osób z zewnątrz – różnego rodzaju prelegentów – do szkół i przedszkoli, co może pozbawić dzieci istotnych treści niosących wartość merytoryczną i edukacyjną.

The purpose of this article is to discuss and evaluate the effectiveness of the mechanism for verifying personnel of educational institutions introduced by the amendment to the Law of May 13, 2016 on Counteracting the Threat of Sexual Offenses and Protecting Minors. The amendment expanded the previous scope of subjects and objects of verification. The verification of personnel of educational institutions in the Sex Offender Registry and the National Criminal Register is intended to serve the purpose of protecting children from abuse, thus fulfilling the constitutional obligation imposed on state bodies under Article 72(1) of the Constitution of the Republic of Poland. The regulations introduced will tighten the verification system and reduce the risk of violence on the part of school personnel, but on the other hand they constitute additional administrative for principals of educational institutions. In practice, they may also involve the abandonment of inviting outsiders - various types of speakers - to schools and kindergartens, which may deprive children of important content carrying substantive and educational value.