Prawo do obrony a odpowiedzialność karna z art. 233 § 1a k.k. – uwagi przez pryzmat wybranych orzeczeń sądów pierwszej i drugiej instancji

Abstract

W artykule zaprezentowano praktykę organów ścigania i sądów w zakresie wykładni i stosowania art. 233 § 1a k.k. Wskazano na występowanie rozbieżności, jeśli chodzi o zakres prawa do obrony po nowelizacji z 2016 r. Co istotne, w opracowaniu zostało podkreślone, że niejednolitość ta przekłada się na relatywizację ponoszenia odpowiedzialności karnej w zależności od poglądów konkretnego organu na rozumienie art. 233 § 1a k.k. Organy ścigania, a także sądy w ramach tej samej apelacji prezentują często odmienne zapatrywania na tę kwestię. Zwrócono również uwagę na fakt pogłębiającego się zjawiska naruszania art. 313 k.p.k. w związku z treścią art. 233 § 1a k.k., który w niektórych przypadkach staje się instrumentem sprawdzania prawdomówności osób podejrzanych przesłuchiwanych w charakterze świadków. W artykule zwrócono też uwagę na wzrost penalizacji przejawiający się wtórną odpowiedzialnością karną z art. 233 § 1a k.k. za pierwotnie popełnione przestępstwo.

The article presents the practice of law enforcement authorities and courts in the interpretation and application of Art. 233 § 1a k.k. The article points to discrepancies in the scope of the rights of defense following the 2016 amendment. What is more important, the work emphasises that this heterogeneity translates into relativism of criminal liability according to the views of a particular authority on the understanding of Art. 233 § 1a of the k.k. Law enforcement authorities, as well as courts on the same appeal, often present different view of the issue. The work also draws attention to the increasing phenomenon of violations of Art. 313 k.p.k., in connection with the content of Art. 233 § 1a k.k., which in some cases becomes an instrument for verifying the truthfulness of suspects questioned as witnesses. The article also draws attention to the increase in criminalisation of secondary criminal liability under Art. 233 § 1a k.k., for the offence originally committed.