GLOSA DO POSTANOWIENIA SĄDU NAJWYŻSZEGO Z 5 CZERWCA 2012 R. IV KK 22/12, OSNKW 2012, Z. 11, POZ. 115

Autorka aprobuje tezę glosowanego postanowienia, wskazując jednocześnie, że jest ona inte-resująca, ponieważ porusza zagadnienie bardzo często występujące w praktyce orzeczniczej. Niniejsza glosa zasadniczo jest próbą ukazania, w jaki sposób powinien się kształtować wy-miar kary w postępowaniu odwoławczym, szczególnie w przypadku kary łącznej. Jednym z najważniejszych ograniczeń, jakie pojawia się po wniesieniu środka zaskarżenia, jest zakaz reformationis in peius. Sąd odwoławczy zawsze powinien uwzględniać to ograniczenie. Jednak proces wymiaru kary nigdy nie powinien przebiegać rutynowo. Sąd odwoławczy powinien mieć na względzie obowiązujące zasady wymiaru kary zawarte w kodeksie karnym. The author approves the reasoning in the judgment commented on, at the same time finding it interesting as it touches upon the issue very frequently faced by jurisprudence. This commentary, essentially is a show to attempt what should be mete out a punishment in court of appeal, especially in a case so called joint punishment. One of the most important limita-tion that appears after lodging an appeal to the criminal court is connected with reformatio in peius. The court of appeal should respects this limitation. But the meting out a punishment never should be automatic. The court of appeal must comply with a rules of criminal code.