The outbreak of the SARS-CoV-2 virus posed new and urgent challenges to the legislature and administration. The entities responsible for the legislative process in Poland seemed to have succumbed to the atmosphere of panic and introduced into legal circulation solutions that overturned the hitherto binding canons of law regarding the possibility of reinstating deadlines, types of deadlines subject to reinstatement, and requirements related to their reinstatement. These solutions, although adopted in the interest of the parties, in the author’s opinion are too radical. Moreover, they turned out to be unnecessary in practice and threaten the lack of security in legal proceedings.

Epidemia wirusa SARS-CoV-2 postawiła ustawodawcę i administrację przed nowymi i nagłymi wyzwaniami. Podmioty odpowiedzialne w Polsce za proces legislacyjny uległy atmosferze paniki i wprowadziły do obrotu prawnego rozwiązania obalające obowiązujące dotąd kanony prawa w zakresie możliwości przywrócenia terminów, typów terminów podlegających przy wróceniu i wymogów związanych z ich przywróceniem. Rozwiązania te, choć przyjęte w interesie stron, w ocenie autora są zbyt radykalne, a ponadto okazały się zbędne, w praktyce zagrażając jednocześnie brakiem bezpieczeństwa w obrocie prawnym.