Rozwój nowoczesnych technologii teleinformatycznych oraz ich wykorzystanie w sektorze ochrony zdrowia to zjawiska, które przyczyniają się do poprawy jakości i dostępności usług zdrowotnych. Przejawem tego rodzaju rozwiązań jest System Informacji Medycznej (SIM), w którym gromadzone są informacje o udzielanych świadczeniach zdrowotnych. Obecnie dane te przekazywane są do SIM bez konieczności uzyskania zgody pacjenta, a nawet gdy ten wyraźnie sprzeciwia się temu. Jednocześnie informacje o stanie zdrowia podlegają ochronie w ramach konstytucyjnego prawa do prywatności, które uprawnia jednostkę do zachowania ich w poufności. Ich ochronie w tym zakresie służy tajemnica medyczna oraz właściwe zabezpieczenie dokumentacji medycznej. Zachodzi zatem pytanie, czy takie rozwiązania jak SIM nie ingerują nadmiernie w prawo do prywatności, a co za tym idzie – czy nie czynią z tajemnicy medycznej instytucji o charakterze iluzorycznym. Celem artykułu jest rozstrzygnięcie powyższych dylematów.

The development of modern ICT technologies and their use in the health care sector are phenomena that contribute to improving the quality and availability of health services. This type of solution is the Medical Information System (SIM), which collects information on health services provided. Currently, these data are transferred to SIM without obtaining the patient’s prior consent, and even if the patient expressly opposes their transfer. At the same time, health information is protected under the constitutional right to privacy, which entitles the individual to keep this information confidential. Their protection in this respect is ensured by medical confident iality and proper securing of medical records. Therefore, the question arises whether solutions such as SIM do not excessively interfere with the right to privacy and thus make medical secrecy an institution of an illusory nature. The article aims to resolve the above dilemmas.