Zwiększanie partycypacji społecznej w planowaniu przestrzeni: polskie doświadczenia

Abstract

Jedną ze słabości polskiego systemu rozwoju jest niski poziom integracji (czyli niski poziom kapitału ludzkiego i społecznego, niskie zaufanie do innych osób i instytucji), skutkujący ograniczonym poziomem partycypacji społecznej i słabszymi rezultatami podejmowanych działań. Jak dotąd w programach i projektach publicznych partycypacja społeczna była z reguły ograniczona do konsultacji poprzedzających podjęcie interwencji, przy czym tylko wtedy, gdy było to wymagane (czyli np. w polityce spójności). Obecnie UE oczekuje aby partnerstwo było stałym i trwałym elementem poszczególnych polityk i programów na każdym etapie pracy (od planowania przez realizację, po zamykanie i rozliczanie efektów).

One of the main weaknesses of the Polish development system is a low level of integration (i.e. low level of social and human capital, low level of trust). It results in limited social participation and consequently weakens the effects of activities. Up to 2014 social participation in development projects and programmes was limited to formal consultations preceding the final decision on some intervention, only when it was required (like in European cohesion Policy). Today (2014-2020) the EU expects that partnership will become a permanent and lasting element of individual Policies and Programmes in each phase of work (starting from programming, through implementation to closing up and evaluating the intervention).