Wiele krajów implementuje do swojej polityki mechanizmy wspierające ekoznakowanie. W Unii Europejskiej zagadnienie ekoznakowania stało się przedmiotem szerszego zainteresowania po przyjęciu przez Komisję Europejską w roku 2015 planu działania na rzecz gospodarki o obiegu zamkniętym (Circular Economy Action Plan). Trwający obecnie proces transformacji UE w kierunku gospodarki o obiegu zamkniętym znajduje się na etapie diagnozy potrzeb społecznych oraz projektowania możliwych rozwiązań w polityce publicznej. Istotnym problemem prowadzonej debaty jest stosunkowo ogólne podejście do konsultowanych zagadnień, przy jednoczesnym braku analizy z perspektywy krajowej – dotyczy to także kontekstu ekoznakowania. Aby zmniejszyć lukę poznawczą ujawniającą się w procesie przedmiotowej deliberacji, celem niniejszego artykułu jest zbadanie oraz identyfikacja w obrębie krajowych polityk publicznych istniejących inicjatyw wsparcia programów ekoznakowania. Analiza kontekstowa dostępnych dokumentów dostarcza diagnozy niskiego zaawansowania interwencji publicznej w zakresie rozwoju etykiet i deklaracji środowiskowych na terenie Polski.