Przeglądanie według Temat "turystyka kulturowa"

Aktualnie wyświetlane 1 - 4 z 4

Edukacyjne znaczenie dziedzictwa kulturowego. Sztuka ludowa w procesie budowania tożsamości regionalnej
(Instytut Sztuk Pięknych Uniwersytetu Rzeszowskiego, 2021-12) Cudzich, Ewa
To preserve the culture of any community it is imperative to transfer its cultural heritage. Inheritance is based on the tradition which Kazimierz Dobrowolski describes as any legacy which the outgoing generations pass down to the new ones. Creative human activity is subject to those processes; activity which appears as an aesthetic, spiritual and social need, which contributes to what we call the regional and the ethnic. The subject of the discussion is cultural heritage and its educational value; what remains in the range of interest of this article then, is that part of folk culture, particularly regional folk art, which is one of the elements of identity. Regionalisms, which come to the fore nowadays, noticeable in the new wave of interest in Polish folk culture, art, handicraft, music and traditions, are an answer to global tendencies. Return to folk occurs on the level of everyday life and also finds expression in educational projects. Inspirations with elements of traditional culture can be found in educational programs addressed both to the youngest audience and adults. In this context I want to look at regional activities focusing on folk art (cross stitching, lace making, painting on glass, folk sculpture, decorative art etc.) and its functioning in the educational process (the actions of the National Heritage Board of Poland, the programs of the Polish Ministry of Culture and National Heritage), not only with respect to schools, but also as a factor enriching the tourist offer of the region.
Rola muzeów w budowie konkurencyjności samorządów lokalnych województwa podkarpackiego
(Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego, 2017) Porczyński, Dominik
W toku globalizacji dokonuje się transmisja symboli między polami społecznymi ukierunkowana przez stosunki dominacji i podległości występujące między różnymi ośrodkami. Aktorzy pól lokalnych, włączając się w procesy globalne, dostosowują się do zasad wyznaczanych przez polityki organizacji ponadnarodowych oraz państw, w ramach których funkcjonują. Zmiany gospodarcze zmuszają samorządy do konkurowania o środki zapewniające funkcjonowanie, a wzrost znaczenia usług i zmniejszanie roli przemysłu wymagają od lokalnych władz poszukiwania nowych źródeł finansowania rozwoju regionów. Coraz większa mobilność, będąca jednym z rezultatów globalizacji, łączy się z popularyzacją turystyki, więc jednostki terytorialne na ten właśnie obszar ukierunkowują strategie pozyskiwania środków. Towarzyszy temu profesjonalizacja działań promocyjnych, wizerunkowych i marketingowych. Władze lokalne, uwzględniając istnienie grup zainteresowanych dziedzictwem kulturowym, wchodzą na arenę marketingu terytorialnego, konkurują z innymi ośrodkami w celu zwrócenia uwagi turystów na swoją ofertę. W trakcie tego procesu dochodzi do utowarowienia dóbr kultury występujących na terenie gmin, powiatów i województw. Muzea stanowią jeden z elementów omawianych działań, stając się w zależności od sytuacji ich przedmiotem lub podmiotem. Jako zasoby mogą być traktowane kompleksowo lub wybiórczo. W pierwszym przypadku stanowią gotowy produkt, zaś w drugim samorząd może brać pod uwagę różne komponenty muzeum, od walorów architektonicznych siedzib po wiedzę i umiejętności pracowników. W artykule wyodrębniam te elementy i analizuję je jako komponenty ról muzeów uczestniczących w działaniach jednostek terytorialnych ukierunkowanych na budowanie przewagi konkurencyjnej.
Turystyka kulturowa na Rzeszowszczyźnie w latach 1945–1989. Studium historyczno –antropologiczne.
(Uniwersytet Rzeszowski, 2019-03-28) Huzarska, Agnieszka
Celem rozprawy doktorskiej zatytułowanej Turystyka kulturowa na Rzeszowszczyźnie w latach 1945–1989. Studium historyczno-antropologiczne jest omówienie turystyki kulturowej na Ziemi Rzeszowskiej w okresie 1945-1989. Turystyka kulturowa jest często definiowana jako zachowania turystów z motywacją do podróżowania o charakterze kulturowym. Autorka przeprowadziła badania z powodu braku całościowego ujęcia tematu. Dotychczasowe badania tematu przyniosły cząstkowe ujęcie zagadnienia. Dlatego autorka wzięła pod uwagę turystykę kulturową na Rzeszowszczyźnie i przeszłą rzeczywistość poprzez odtworzenie wiedzy o niej. Najwyższą wartość dla udzielenia odpowiedzi na temat badawczy miały archiwalia. Praca ma 5 rozdziałów. Rozdział I to tradycje turystyki kulturowej na Rzeszowszczyźnie. Geograficzna charakterystyka regionu to rozdział II. Rozdział III skupia się na turystyce kulturowej dziedzictwa kulturowego, turystyce muzealnej, literackiej i eventowej kultury wysokiej. W rozdziale IV omówiono podróże tematyczne i podróże seminaryjne. Rozdział V omawia: turystykę miejską, wiejsko-kulturową, etniczna, turystyke obiektów militarnych, turystykę obiektów przemysłowych i technicznych, turystykę żywej historii, eventową kultury popularnej, kulturowo-przyrodniczą, religijno-pielgrzymkową, kulinarną, hobbystyczną i turystykę regionalną. W dysertacji obszernie ukazano specyficzną formę turystyki, jaką jest turystyka kulturowa, szczegółowo ukazując poszczególne rodzaje takiej turystyki na Rzeszowszczyźnie w latach 1945– 1989.
Turystyka kulturowa w wymiarze przyrodniczym
(Uniwersytet Rzeszowski: Południowo-Wschodni Oddział Polskiego Towarzystwa Inżynierii Ekologicznej z siedzibą w Rzeszowie, 2019) Kasprzak, Krzysztof
Turystyka stała się obecnie nie tylko masowym rytuałem o znacznym potencjale ekonomicznym, ale także ważnym przekazem kulturowym. Dotyczy różnych obszarów działalności człowieka i twórczości związanej z szeroko rozumianą kulturą, obejmując także aspekty dziedzictwa przyrodniczego. Na wzajemne zależności dziedzictwa przyrodniczego i kulturowego oraz konieczność traktowania ich jako integralnej całości zwraca uwagę szereg międzynarodowych aktów prawnych. Powszechna Deklaracja o Różnorodności Kulturowej określa, że różnorodność kulturowa wyraża się w oryginalności i mnogości tożsamości, cechujących grupy i społeczeństwa tworzące ludzkość. Zgodnie z Konwencją o Różnorodności Biologicznej ochrony wymagają także różnorodność kulturowa i tradycyjne gospodarowanie, z którymi są nierozerwalnie związane zagrożone wartości przyrodnicze. Człowiek jest ukształtowany biologicznie i kulturowo w konkretnych warunkach środowiska przyrodniczego. Swoje antropocentryczne wartości przenosi jednak na przyrodę, ogląda ją głównie poprzez mity ukształtowane w kulturze, która je rozpowszechnia i utrwala. Wiele celów turystyki kulturowej łączy się ściśle ze stanem zasobów przyrody i środowiska przyrodniczego. Istnieje głęboko humanistyczny sens badań przyrodniczych i ochrony przyrody. Ma to bowiem istotne znaczenie dla trwałości i jakości ludzkiej egzystencji.