Przeglądanie według Temat "proza kobieca"

Aktualnie wyświetlane 1 - 2 z 2

Charakterystyczne problemy "prozy kobiecej" po 1989 roku
(Uniwersytet Rzeszowski, 2018-07-06) Fąfara, Bożena
Tematem dysertacji są „Charakterystyczne problemy «prozy kobiecej» po 1989 roku”. Celem podjętych w pracy rozważań jest wskazanie i opisanie wybranych problemów realizowanych przez polską „kobiecą prozę” oraz umieszczenie ich w kontekście kobiecego dyskursu. Tekst został podzielony na pięć rozdziałów. Pierwszy z nich stanowi konieczny dla zrozumienia procesów zachodzących w omawianym rodzaju prozy wstęp do rozważań nad konkretnymi przykładami literackimi. W rozdziale drugim zajmuję się historyczną i kulturową traumą silnie obecną w twórczości współczesnych polskich autorek. Trzeci rozdział stanowią rozważania dotyczące kwestii stereotypów warunkujących los kobiet. Analizuję literackie ujęcia obrazu Matki Polki i przemiany jakie w nim zaszły na przestrzeni wieków. Przy okazji tego tematu podjęłam kwestię macierzyństwa, postrzegania kobiety jako matki, jej roli i zaangażowania w życie oraz wychowanie potomstwa. Kolejna część dysertacji związana jest z rozważaniami na temat doświadczania przez kobiece bohaterki Inności. Zagadnienia dotyczące kwestii tożsamości, niezakorzenienia, braku poczucia przynależności i akceptacji w patriarchalnym, multikulturowym społeczeństwie, wyrażone zostają pojawieniem się w literaturze typu kobiety jako Obcego. W ostatnim, piątym rozdziale omówiona została tematyka cielesności w szerokim ujęciu – od problemów z nieprzystawaniem do współczesnych wzorów piękna poprzez naturalistyczne opisy kobiecej fizjologii, po depresję – chorobę przypisaną kobietom.
Homo holocaustus, czyli holocaustowe doświadczenia autobiograficzne kobiet
(Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego, 2015) Żórawska, Natalia
The aim of this paper is to depict the motif of Extermination in autobiographical women’s prose after 2000. The paper demonstrates that in recent years more and more authoresses of the second and third post-Holocaust generation have been writing down their traumatic experiences and the reason for this lies in the social stigmatization of Jewish people. It is stressed in the paper that the Holocaust issues are part and parcel of a cultural taboo and – similarly to women’s prose – they are frequently ignored or evaluated negatively. The Holocaust issues are tackled by contemporary young writers of Jewish descent who – contrary to the authors of the previous generation – did not experience the mass murder of Jews; however, they feel its effects today. The paper proves that in Poland we fail to carry out research on trauma studies, and devoting attention to the woman’s viewpoint is very rare. The quoted examples from the autobiographical novels written by Ewa Kuryluk, Agata Tuszyńska, Roma Ligocka and Magdalena Tulli show that this kind of writing is becoming more and more important within the literature focused on annihilation. In comparison with the autobiographical works of Marek Bieńczyk, Jan Tomasz Gross and Michał Głowiński, the women’s holocaust stories are distinguished by authenticity, emotionality, intimacy and honesty of narration. The stories are devoid of pathos and they highlight the figure of a mother. Moreover, the confessions are based on the physical feeling of a legacy which has remained in their hearts and minds after the trauma their loved ones had to experience. We attempt to describe post-Holocaust women’s prose in comparison with Jewish literature in Poland as well as draw the reader’s attention to the characteristic features of these issues in comparison with the autobiographical works by men.