Przeglądanie według Temat "nursing home"
Pozycja Ocena wpływu dwóch różnych 12-tygodniowych programów ćwiczeń fizycznych na sprawność funkcjonalną i jakość życia osób starszych, poruszających się za pomocą wózka inwalidzkiego, mieszkających w domach pomocy społecznej(Uniwersytet Rzeszowski, 2019-04-01) Wołoszyn, NataliaWstęp: Narastająca wraz z wiekiem niesprawność wymusza potrzebę znalezienia nowych rozwiązań społecznych i zdrowotnych. Cel pracy: Ocena wpływu 3-miesięcznych grupowych ćwiczeń ogólnousprawniających lub ćwiczeń z elementami choreoterapii wspomaganych przyborami, na sprawność funkcjonalną i jakość życia osób starszych, poruszających się za pomocą wózka inwalidzkiego, mieszkających w dps Materiał i metoda: Badaniem objęto 150 osób w wieku 65-85 lat, mieszkających w dps na terenie Rzeszowa. Kryteria włączenia: brak otępienia średniego i ciężkiego stopnia i ciężkiej depresji, korzystanie z wózka inwalidzkiego. Kryteria wyłączenia: nieustabilizowane choroby internistyczne, niedowłady uniemożliwiające wykonywanie ruchów czynnych. Osoby badane zostały losowo przydzielone do trzech grup, po 50 osób w każdej. W grupie I przeprowadzono ćwiczenia ogólnousprawniające, w grupie II ćwiczenia z elementami choreoterapii, wspomagane przyborami. Grupa III – kontrolna. Przed wykonaniem losowego doboru do grup, przeprowadzono badanie 1. Po 12 tygodniach treningu wykonano badanie 2. Do oceny danych socjodemograficznych użyto kwestionariusz ankiety. Pozostałe wykorzystane w pracy skale i narzędzia to: MMSE, GDS-15, SF-36, ADL, IB, BBS, Dynamometr ręczny, test Box and Block, ocena elastyczności górnej i dolnej części ciała, pikflometr. Wyniki badań: Po zakończeniu 12 tygodniowego programu ćwiczeń fizycznych, w grupach ćwiczących wykazano istotną statystycznie poprawę wyników: IB, BBS, elastyczności górnej i dolnej części ciała, siły chwytu, sprawności manualnej kończyny górnej i wskaźnika PEF. W grupach I i II wykazano istotną statystycznie poprawę jakości życia w skali SF-36. W grupie kontrolnej wykazano istotne statystycznie pogorszenie w skali GDS-15, BBS, elastyczności dolnej i górnej części ciała, siły chwytu, sprawności manualnej oraz wskaźnika PEF. Wnioski: Po 12 tygodniach ćwiczeń fizycznych w grupach I i II, wykazano poprawę w zakresie sprawności funkcjonalnej i jakości życia. W badanych grupach, większą poprawę stanu funkcjonalnego wykazano w grupie II, natomiast lepszą jakość życia wykazano w grupie I. Zaproponowane programy ćwiczeń grupowych są łatwą i skuteczną formą treningu dla osób starszych z ograniczoną mobilnością.Pozycja Ocena wpływu systematycznej aktywności fizycznej na stan funkcjonalny i jakość życia osób starszych objętych opieką instytucjonalną(Uniwersytet Rzeszowski, 2017-02-23) Wiśniowska-Szurlej, AgnieszkaWstęp: Narastająca wraz z wiekiem niesprawność stanowią wyzwanie dla ochrony zdrowia i polityki społecznej w Polsce. Cel pracy: Celem pracy była ocena wpływu systematycznej aktywności fizycznej na stan funkcjonalny i jakość życia osób starszych objętych opieką instytucjonalną. Materiał i metoda: Badaniem objęto 144 osoby mieszkające w domach pomocy społecznej. Po uwzględnieniu kryteriów włączenia i wyłączenia osoby badane zostały losowo przydzielone do czterech podgrup. W podgrupie A przeprowadzono podstawowe ćwiczenia ogólnousprawniające bez części motywacyjnej, w podgrupie B – podstawowe ćwiczenia ogólnousprawniające wraz z częścią motywacyjną, w podgrupie C – trening aktywności funkcjonalnych bez części motywacyjnej i w podgrupie D – trening aktywności funkcjonalnych wraz z częścią motywacyjną. Wykonano III badania. Skale i narzędzia wykorzystane w pracy to: Mini–Mental State Examination, Geriatryczna Skala Oceny Depresji (GDS), Activities of Daily Living, Instrumental Activities of Daily Living (ADL-IADL), kwestionariusz oceny jakości życia SF-36; Timed Up and Go; Timed 10-Meter Walk Test, Chair Stand, Dynamometr ręczny JAMAR plus, Skala Berg oraz platforma stabilometryczna CQ-stab. Wyniki badań: Po zakończeniu 12-tygodniowego programu ćwiczeń fizycznych we wszystkich badanych podgrupach wykazano istotną statystycznie poprawę sprawności funkcjonalnej, stabilności postawy ciała w płaszczyźnie przednio-tylnej oraz jakości życia w zakresie domen: całkowite zdrowie fizyczne i psychiczne. Po 12-tygodniowej obserwacji od zakończenia programu ćwiczeń fizycznych sprawność funkcjonalna oraz prędkość chodu utrzymały się na poziomie wyników badania II w podgrupie D. Stwierdzono brak istotnej statystycznie różnicy w zakresie siły chwytu ręki lewej pomiędzy wynikiem badania III a wynikiem badania II. Wnioski: 1. Systematyczna aktywność fizyczna miała wpływ na poprawę stanu funkcjonalnego i jakości życia. 2. Największą poprawę stanu funkcjonalnego i jakości życia stwierdzono w podgrupie realizującej program z treningiem aktywności funkcjonalnych połączonym z częścią motywacyjną. 3. Poprawa stanu funkcjonalnego i jakości życia utrzymała się w okresie 3 miesięcy od zakończenia programu ćwiczeń fizycznych jedynie w podgrupie z treningiem aktywności funkcjonalnych połączonym z częścią motywacyjną.Pozycja Opieka społeczna w Przemyślu w pierwszych latach po wyzwoleniu (1944–1950)(Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego, 2016) Łobos-Kubiś, MagdalenaLata 1948–1950 były dla Przemyśla okresem pełnym trudności. Mieszkańcy miasta mierzyli się wówczas nie tylko z przemianami politycznymi, ale przede wszystkim z ogromnymi zniszczeniami wojennymi oraz trudną sytuacją gospodarczą. Na skutek przesiedleń w Przemyślu panował chaos i przeludnienie. Szerzyło się ubóstwo, a wraz z nim choroby zakaźne. Wielu przemyślan nie mogło samodzielnie zapracować na swoje utrzymanie. Byli to przede wszystkim starcy, osoby niepełnosprawne, obłożnie chore, bezdomne i bezrobotne. Nie najlepiej przedstawiała się też sytuacja ekonomiczna kobiet w ciąży i rodzin z małymi dziećmi. Władze miejskie, organizowane na gorąco po zakończeniu okupacji, postawiły sobie za cel stworzenie sprawnego systemu opieki społecznej. W warunkach powojennych było to jednak zadanie bardzo trudne. Największym problemem był brak funduszy, przez co wiele zamierzonych inicjatyw realizowano tylko w ograniczonym zakresie, a wiele z nich zupełnie zarzucono. Zagadnieniami opieki społecznej w mieście zajmował się Referat Opieki Społecznej – organ Zarządu Miasta, który prowadził i nadzorował podległe mu instytucje, takie jak domy opieki zamkniętej dla dorosłych i dzieci do lat 3, kuchnie ludowe czy punkty opieki nad matką i dzieckiem. Referat współpracował z organizacjami charytatywnymi, takimi jak chociażby Polski Czerwony Krzyż czy Caritas. Ich działalność wzajemnie się przenikała i uzupełniała, dzięki czemu łatwiej było dotrzeć do najbardziej potrzebujących pomocy mieszkańców miasta w każdym wieku, którzy wymagali dożywienia, zapomogi finansowej lub opieki stałej w odpowiednim zakładzie.