Przeglądanie według Temat "dziedzictwo kulturowe"

Aktualnie wyświetlane 1 - 4 z 4

Edukacyjne znaczenie dziedzictwa kulturowego. Sztuka ludowa w procesie budowania tożsamości regionalnej
(Instytut Sztuk Pięknych Uniwersytetu Rzeszowskiego, 2021-12) Cudzich, Ewa
To preserve the culture of any community it is imperative to transfer its cultural heritage. Inheritance is based on the tradition which Kazimierz Dobrowolski describes as any legacy which the outgoing generations pass down to the new ones. Creative human activity is subject to those processes; activity which appears as an aesthetic, spiritual and social need, which contributes to what we call the regional and the ethnic. The subject of the discussion is cultural heritage and its educational value; what remains in the range of interest of this article then, is that part of folk culture, particularly regional folk art, which is one of the elements of identity. Regionalisms, which come to the fore nowadays, noticeable in the new wave of interest in Polish folk culture, art, handicraft, music and traditions, are an answer to global tendencies. Return to folk occurs on the level of everyday life and also finds expression in educational projects. Inspirations with elements of traditional culture can be found in educational programs addressed both to the youngest audience and adults. In this context I want to look at regional activities focusing on folk art (cross stitching, lace making, painting on glass, folk sculpture, decorative art etc.) and its functioning in the educational process (the actions of the National Heritage Board of Poland, the programs of the Polish Ministry of Culture and National Heritage), not only with respect to schools, but also as a factor enriching the tourist offer of the region.
Publicznoprawne ograniczenia rynku sztuki w Polsce na tle rozwiązań zagranicznych. Wybrane uwagi de lege lata oraz de lege ferenda
(Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego, 2024-06) Lizak, Agata
Artykuł podejmuje tematykę wybranych publicznoprawnych aspektów funkcjonowania rynku sztuki w Polsce pod kątem możliwych zmian. Rozwiązania obowiązujące w kraju zostały przeanalizowane na tle przepisów innych europejskich państw, przy rozważeniu, na ile mogą być one źródłem postulatów de lege ferenda. Poruszone zostały zagadnienia takie jak: wyodrębnianie kategorii obiektów podlegających różnym procedurom w zakresie udzielania zgody na wywóz poza granice państwa, przebieg procedury uzyskiwania pozwolenia, rekompensaty w przypadku odmowy wydania pozwolenia na wywóz, regulacja działalności zawodowej i eksperckiej na rynku sztuki. Poza przepisami, przeanalizowano także stanowisko doktryny polskiej i zagranicznej w odniesieniu do wskazanych kwestii oraz podjęto próbę oceny, na ile poszczególne rozwiązania mogłyby zostać wdrożone w realiach polskich.
Tożsamość regionalna w planowaniu przestrzennym – wielkopolska 2020+. Refleksje i komentarz
(Uniwersytet Rzeszowski: Południowo-Wschodni Oddział Polskiego Towarzystwa Inżynierii Ekologicznej z siedzibą w Rzeszowie, 2020) Kasprzak, Krzysztof
Wdrażanie strategii rozwoju regionu następuje poprzez plan zagospodarowania województwa. Jego uchwalenie należy do wyłącznej właściwości wojewódzkiego sejmiku samorządowego. W znacznym zakresie jest on wyznacznikiem tożsamości regionu, co widoczne jest zwłaszcza w przypadku ustaleń planistycznych dotyczących dziedzictwa kulturowego. Chociaż nie jest powszechnie wiążącym aktem prawa miejscowego, to jednak wiąże gminy przy sporządzaniu własnych dokumentów planistycznych. Stwarza szansę ochrony terenów i obiektów będących przedmiotem zainteresowania turystyki kulturowej przed degradacją ich wartości lub zupełnym zniszczeniem. Ważnym przesłaniem jest zobowiązanie do współodpowiedzialności samorządów lokalnych za wspólną przestrzeń i jej dziedzictwo kulturowe. Dla przeciwdziałania procesom destrukcji krajobrazów poprzez procesy suburbanizacji sprzyjające zmniejszaniu się terenów otwartych, w planach wojewódzkich podkreślana jest potrzeba ochrony i promocji krajobrazów przyrodniczo-kulturowych. Utrzymanie terenów otwartych jako niezabudowanych w sytuacji ogromnej presji inwestycyjnej może być przykładem retardacji utraty tożsamości regionalnej, co wymaga jednak dużej determinacji władz lokalnych.
Turystyka kulturowa na Rzeszowszczyźnie w latach 1945–1989. Studium historyczno –antropologiczne.
(Uniwersytet Rzeszowski, 2019-03-28) Huzarska, Agnieszka
Celem rozprawy doktorskiej zatytułowanej Turystyka kulturowa na Rzeszowszczyźnie w latach 1945–1989. Studium historyczno-antropologiczne jest omówienie turystyki kulturowej na Ziemi Rzeszowskiej w okresie 1945-1989. Turystyka kulturowa jest często definiowana jako zachowania turystów z motywacją do podróżowania o charakterze kulturowym. Autorka przeprowadziła badania z powodu braku całościowego ujęcia tematu. Dotychczasowe badania tematu przyniosły cząstkowe ujęcie zagadnienia. Dlatego autorka wzięła pod uwagę turystykę kulturową na Rzeszowszczyźnie i przeszłą rzeczywistość poprzez odtworzenie wiedzy o niej. Najwyższą wartość dla udzielenia odpowiedzi na temat badawczy miały archiwalia. Praca ma 5 rozdziałów. Rozdział I to tradycje turystyki kulturowej na Rzeszowszczyźnie. Geograficzna charakterystyka regionu to rozdział II. Rozdział III skupia się na turystyce kulturowej dziedzictwa kulturowego, turystyce muzealnej, literackiej i eventowej kultury wysokiej. W rozdziale IV omówiono podróże tematyczne i podróże seminaryjne. Rozdział V omawia: turystykę miejską, wiejsko-kulturową, etniczna, turystyke obiektów militarnych, turystykę obiektów przemysłowych i technicznych, turystykę żywej historii, eventową kultury popularnej, kulturowo-przyrodniczą, religijno-pielgrzymkową, kulinarną, hobbystyczną i turystykę regionalną. W dysertacji obszernie ukazano specyficzną formę turystyki, jaką jest turystyka kulturowa, szczegółowo ukazując poszczególne rodzaje takiej turystyki na Rzeszowszczyźnie w latach 1945– 1989.