Przeglądanie według Temat "biomarkery"

Aktualnie wyświetlane 1 - 3 z 3

Ocena przydatności nowych biomarkerów, a w szczególności cząstek mikroRNA, w diagnostyce i prognozowaniu u pacjentów z rakiem gruczołu krokowego
(Uniwersytet Rzeszowski, 2021-09-08) Porzycki, Paweł
Pracę doktorską stanowi zbiór 6 artykułów opublikowanych w czasopismach posiadających wskaźnik IF. Rak gruczołu krokowego jest schorzeniem, którego znaczenie, ze względu na wzrastającą wykrywalność, a także na wydłużenie życia mężczyzn ogromnie wzrosło. Aktualne metody diagnostyczne nie są precyzyjne zarówno w zakresie samego rozpoznania nowotworu, jak i określenia jego charakterystyk tj stopnia złośliwości i stopnia zaawansowania. Ma to zasadniczy wpływ na dalsze postępowanie z pacjentem, zwłaszcza dotyczącym sposobów leczenia. Dlatego istnieje pilna potrzeba opracowania nowych, nieinwazyjnych markerów nowotworowych umożliwiających wczesne wykrycie agresywnych nowotworów.Głównym osiągnięciem pracy jest wykazanie, że zastosowanie różnych biomarkerów diagnostycznych, takich jak: - multiparametrycznego rezonansu magnetycznego (radiological biomarkers), - test genetyczny SelectMDx (genetic biomarkers), - cząstki mikroRNA (molecular biomarkers), umożliwia uzyskanie większej skuteczności procesu diagnostycznego polegającego na kwalifikowaniu chorych do biopsji gruczołu krokowego. W podsumowaniu należy stwierdzić, że z uwagi na heterogeniczny charakter raka gruczołu krokowego, jeden test diagnostyczny nie odpowie na wszystkie pytania i dlatego zastosowanie wielu metod diagnostycznych pozwoli na lepsze – spersonalizowane doradztwo kliniczne dla pacjenta.
Ocena toksycznego wpływu wybranych fungicydów na organizm ryb
(2015-11-17) Ludwikowska, Agnieszka
Fungicydy są ważną grupą środków ochrony roślin stanowiącą drugą, pod względem ilości sprzedawanych preparatów, klasę pestycydów. Szeroka skala stosowania tych związków stwarza potencjalne niebezpieczeństwo wystąpienia niekorzystnych skutków dla środowiska i żyjących w nim organizmów. Badania zostały wykonane na rybach z gatunku karp (Cyprinus carpio Linnaeus, 1758), o masie ciała 60 ± 10 g, w warunkach akwaryjnych. Ryby podzielono na trzy grupy doświadczalne (eksponowane na wybrane fungicydy) i jedną kontrolną. Ryby eksponowano przez okres 14 dni na mankozeb, prochloraz i tebukonazol w stężeniu 1 mg l-1, 1 mg l-1 i 2,5 mg l-1, odpowiednio. Następnie ryby przeniesiono do czystej wody na 30-dniowy okres rekonwalescencji. Od ryb pobrano próbki narządów po 3. dniach (skrzela) i 14. dniach ekspozycji oraz po okresie rekonwalescencji (skrzela, wątrobotrzustkę i nerkę tułowiową) do analizy mikroskopowej (LM, SEM i TEM). Przyżyciowo próbki krwi obwodowej pobierano do analiz wielokrotnie w trakcie trwania ekspozycji oraz po 30. dniach rekonwalescencji. Wykonano szereg oznaczeń parametrów metabolicznych i hematologicznych, a w badaniu mikroskopowym oceniono rozmazy krwi obwodowej ryb oraz wyznaczono leukogramy. Na podstawie wyników badań wykazano przejściowy na ogół wpływ wybranych fungicydów na większość badanych wskaźników fizjologicznych w okresie doświadczalnym. Najistotniejsze zmiany obserwowano w przypadku stężenia glukozy i trójglicerydów, liczbę krwinek czerwonych i białych, poziom hematokrytu oraz stężenie hemoglobiny. Przeprowadzone badania aktywności AST i ALT oraz badania histopatologiczne wątroby wykazały, że wybrane fungicydy nie wykazują wyraźnego działania hepatotoksycznego, a zmiany obserwowano głównie w odniesieniu do mitochondriów i RER hepatocytów. W oparciu o uzyskane wyniki obserwacji zmian patologicznych wykazano, że fungicydy wpływają destrukcyjnie na strukturę blaszek oddechowych listka skrzelowego, manifestujące się obrzmieniem komórek nabłonka oddechowego i zanikiem w nich mikrofałd oraz znacznym rozszerzeniem naczyń włosowatych. W nerce tułowiowej obserwowano wpływ fungicydów na nabłonek kanalików nerkowych w formie obrzmienia komórek. W tkance krwiotwórczej nerki tułowiowej obserwowano rozluźnienie podścieliska łącznotkankowego i destrukcję pojedynczych komórek hematopoetycznych. Ekspozycja ryb na badane fungicydy wydaje się być przyczyną przejściowych zmian fizjopatologicznych w organizmie karpia, niezależnie od zastosowanego fungicydu. Wpływ pestycydów na zmiany poszczególnych parametrów metabolicznych, hematologicznych i patomorfologicznych oraz czas ich utrzymywania się wydają się zależeć od rodzaju zastosowanego fungicydu.
Ocena wpływu terapii resynchronizującej na funkcję nerek u pacjentów z przewlekłą niewydolnością serca.
(Uniwersytet Rzeszowski, 2022-05-06) Mazur-Soliszewska, Danuta
Celem pracy była prospektywna ocena wpływu terapii resynchronizującej na funkcję nerek przy użyciu precyzyjnych biowskaźników u chorych po implantacji układu resynchronizującego (CRT), z jednoczesną oceną parametrów wydolności serca oraz przeżywalności w obserwacji 12 miesięcznej, od implantacji CRT. Hipotezą pracy badawczej była poprawa perfuzji narządowej, wraz z poprawą funkcji skurczowej lewej komory. Badaniem objęto populację 89 osób. Chorzy zgodnie z zaleceniami ESC 2013/2016 spełniali wskazania do implantacji CRT-D lub CRT-P. Przed implantacją CRT i po 12 miesiącach, przeprowadzono szczegółową diagnostykę z wykorzystaniem metod laboratoryjnych i obrazowych: frakcji wyrzutowej lewej komory, maksymalnej szerokości żyły głównej dolnej, NT-proBNP, stężenia kreatyniny w surowicy, stosunku albuminy w moczu do kreatyniny - UACR, wskaźnika filtracji kłębuszkowej i stosunku białka związanego z żelatynazą neutrofili w moczu do kreatyniny w moczu (UNCR). W badanej grupie po 12 miesiącach uzyskano znaczącą poprawę parametrów wydolności serca. Najważniejszym wynikiem dotyczącym oceny funkcji nerek, było istotne statystycznie obniżenie stosunku stężenia albuminy w moczu do kreatyniny – UACR. Wynik ten świadczy o poprawie funkcji nerek po implantacji CRT. Oznaczanie UACR z porannej próbki moczu, szczególnie w grupie pacjentów z przewlekłym zespołem sercowo-nerkowym i wszczepionym CRT, pozwala na dokładniejszą ocenę funkcji nerek i wpływa na rokowanie pacjentów.