Przeglądanie według Temat "Senat RP"

Aktualnie wyświetlane 1 - 3 z 3

INSTYTUCJA MARSZAŁKA SENIORA SENATU W POLSKIM PORZĄDKU PRAWNYM
(2015-04-23) Maroń, Grzegorz
Marszałek Senior to honorowe i tymczasowe stanowisko w Senacie Rzeczypospolitej Polskiej. Tytułowa instytucja genezą swoją sięga 1922 r. i Senatu II RP. Marszałkiem Seniorem jest najstarszy senator powołany przez prezydenta RP. Jego kompetencje ograniczają się do pierwszego posiedzenia senatu i służą pełnemu ukonstytuowaniu się tego organu. Marszałek Senior odbiera ślubowanie senatorskie oraz przeprowadza wybór marszałka senatu. Obie funkcje wykonuje z pomocą trzech sekretarzy pierwszego posiedzenia powołanych spośród najmłodszych senatorów. Marszałek Senior otwiera również pierwsze posiedzenie izby – czemu towarzyszy trzykrotne uderzenie laską marszałkowską – jeśli nie może tego uczynić prezydent RP. Moment objęcia przewodniczenia obradom inauguracyjnego posiedzenia przez nowo wybranego marszałka senatu kończy parlamentarną aktywność Marszałka Seniora w danej kadencji senatu.
Kobiety w jednomandatowych okręgach wyborczych do Senatu RP
(Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego, 2022) Leszczyńska-Wichmanowska, Krystyna
Celem artykułu jest identyfikacja i ocena dysproporcji płci w elekcjach do Senatu RP w jednomandatowych okręgach wyborczych (JOW) w latach 2011, 2015, 2019. W literaturze przedmiotu funkcjonuje opinia, iż JOW wykluczają kobiety z organów władzy ustawodawczej, ponieważ jest o wiele mniej prawdopodobne, że zostaną wskazane jako kandydatki w zdominowanych przez mężczyzn strukturach partyjnych. Brak danych empirycznych odnośnie do dysproporcji płci w trzech elekcjach do Senatu RP skutkował przeprowadzeniem badań w tym zakresie. W artykule przedstawiono wyniki analizy udziału kobiet w wyborach do Senatu RP po „okrągłym stole”, które odbyły się dziesięciokrotnie, ze szczególnym uwzględnieniem kampanii wyborczych i ich rezultatów w latach 2011, 2015 i 2019, czyli po wprowadzeniu JOW.
Senat RP jako efekt kompromisu „okrągłego stołu”
(Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego, 2021) Leszczyńska-Wichmanowska, Krystyna
Celem artykułu jest usystematyzowanie wiedzy na temat uwarunkowań politycznych, które w 1989 r. przesądziły o przywróceniu Senatu wyposażonego w dość ograniczone uprawnienia. Wywód składa się ze wstępu, dwóch zasadniczych części ujętych w sposób chronologiczny oraz zakończenia. W artykule zaprezentowano koncepcje reaktywacji izby drugiej parlamentu, które pojawiały się zazwyczaj w latach polskich kryzysów społeczno-politycznych, a następnie ukazano polityczny i konstytucyjny efekt negocjacji w sprawie Senatu przy „okrągłym stole”. Głównym rezultatem przeprowadzonych badań jest fakt, że decyzja w kwestii Senatu w 1989 r., będąca częścią konsensusu umożliwiającego zawarcie porozumienia przy „okrągłym stole”, skutkowała w pełni demokratycznymi wyborami do izby drugiej, w których opozycja polityczna zdobyła 99 ze 100 mandatów senatorskich. Sukces „Solidarności” nie oddziaływał w realny sposób na praktykę rządzenia, ponieważ (poza wyborem prezydenta) Senat nie miał większego wpływu na istniejący wówczas układ władzy. Jednak bezprecedensowe zwycięstwo opozycji w tej elekcji niewątpliwie dało impuls do podjęcia działań związanych z utworzeniem gabinetu Tadeusza Mazowieckiego – pierwszego niekomunistycznego premiera, który rozpoczął proces polityczny ustanawiający demokrację i gospodarkę wolnorynkową.