Przeglądanie według Autor "Huculak, Magdalena"

Aktualnie wyświetlane 1 - 2 z 2

Wybrane przyczyny trudności w zarządzaniu zaangażowaniem pracowników w kontekście zintegrowanego rozwoju
(Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego, 2015) Huculak, Magdalena
Niniejszy artykuł ma na celu przybliżenie tematyki wybranego procesu kadrowego w odniesieniu do jednej ze strategii zintegrowanego rozwoju, którą jest Strategia Rozwoju Kapitału Ludzkiego (SRKL). Z uwagi na duży rozwój konkurencyjności przedsiębiorstw firmy, aby odnieść sukces na rynku korzystają z innowacyjności w dziedzinie zarządzania. Jedną z innowacyjności, która została omówiona w poniższym opracowaniu, jest proces kadrowy ukierunkowany na zarządzanie zaangażowaniem pracowników. Zaangażowanie pracowników jest kluczowym elementem gwarantującym odniesienie sukcesu firmy. Zmotywowani, a więc zaangażowani pracownicy wydajniej pracują na wynik przedsiębiorstwa, co pozwala umocnić pozycję firmy w danej branży. Opracowanie pozwala również na wysunięcie tezy, iż zarządzanie zaangażowaniem przyczynia się do realizacji SRKL poprzez poprawianie komfortu pracy, stabilizację zatrudnienia, jak i mniejszą rotację personelu. Artykuł porusza również problem budowania, jak i utrzymania wysokiego poziomu zaangażowania wśród pracowników, ze szczególnym wskazaniem na złożoność tego procesu. Budowanie i utrzymanie zaangażowania wśród pracowników wymaga zarówno finansowych, jak i pozafinansowych wzmocnień. Niestosowanie dostępnych narzędzi motywacyjnych lub też nieprawidłowe ich zastosowanie, utrudnia prawidłowe realizowanie polityki personalnej. Problemy w procesie zarządzania zaangażowaniem posiadają wiele źródeł, dlatego też w opracowaniu przytoczone zostały jedynie wybrane trudności napotykane przez kadrę zarządzającą. Wnioski przedstawione w podsumowaniu mogą posłużyć jako argument przemawiający za koniecznością sięgania zarówno po materialne, jak i niematerialne narzędzia motywowania pracowników w celu osiągnięcia długotrwałego zaangażowania. Konieczne staje się również regularne monitorowanie efektywności zarządzania oraz sukcesywne doszkalanie się kadry zarządzającej.
Wzajemne dopasowanie pracownik-organizacja jako czynnik wykorzystania kapitału ludzkiego dla zintegrowanego rozwoju
(Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego, 2019) Adamska-Chudzińska, Małgorzata; Huculak, Magdalena
Przemiany dokonujące się w funkcjonowaniu współczesnych organizacji w coraz większym stopniu ukierunkowane są na wykorzystywanie, obok tradycyjnych także instytucjonalnych czynników rozwoju (wewnątrzorganizacyjnych i indywidualnych). Jednakże rozwiązania instytucjonalne wciąż nie są wystarczająco zakorzenione w fundamentalnych wartościach ogólnoludzkich, w szczególności w odniesieniu do normy podmiotowości w zakresie wzajemnego respektowania potrzeb, możliwości i oczekiwań pracowników i organizacji. Analiza relacji wzajemnego dopasowania pracownik-organizacja wskazuje na istotny brak równowagi w tym zakresie. Niedostosowania te są przejawem braku spójności społeczno-ekonomicznej i utrudniają pełne wykorzystanie kapitału ludzkiego dla zapewniania zintegrowanego rozwoju społeczno-gospodarczego. Przedmiotem artykułu jest kwestia dbałości o wzajemne dopasowanie pracownik-organizacja we współczesnym zarządzaniu kapitałem ludzkim. Przyjęto założenie, że wielowymiarowe sprzężenie efektywności działań ekonomicznych ze sferą dopasowania w zakresie potrzeb i zasobów pomiędzy pracownikami a zatrudniającymi ich organizacjami ma istotne znaczenie dla budowania polityki spójności społeczno-ekonomicznej. W artykule dokonano usystematyzowania występującego w literaturze zróżnicowania podejść teoretycznych charakteryzujących proces wzajemnego dopasowania pracownik-organizacja. Na tym tle przedstawiono ewolucję pojęcia dopasowanie pracownik-organizacja oraz wyodrębniono trzy kluczowe typy koncepcji, do których zaliczono koncepcje adaptacji pracowniczej, przystosowania zawodowego i dopasowania interakcyjnego. Dokonano ich prezentacji przy uwzględnieniu głównych wyznaczników i determinat przyjmowanych w poszczególnych modelach dopasowania. Przedstawione zostały rezultaty interakcyjnego dopasowania pracownik-organizacja, zarówno dla pracownika, jak i dla organizacji w kontekście zintegrowanego rozwoju. Wykazano, że holistyczne ujmowanie kapitału ludzkiego dokonywane w klimacie podmiotowości, którego praktycznym przejawem jest wzajemne liczenie się z potrzebami i możliwościami po obu stronach relacji dopasowania stanowi ważną, społeczną stymulantę integrowanego rozwoju.