Praca przedstawia losy Polaków pozostałych we Lwowie po zakończeniu II wojny światowej. Ze względu na wiele okoliczności (zmiana okupanta latem 1944 r.), początkową cezurę stanowi ponowne wejście Armii Czerwonej w granice miasta 27 lipca 1944 r. Dwuletni okres przejściowy, zakończony latem 1946 r. należy potraktować jako wprowadzenie do zasadniczej tematyki. Wyjazd ostatnich transportów przesiedleńczych przesadził w istocie o wejściu w życie zupełnie nowych porządków. Odtąd lwowscy Polacy w liczbie zaledwie kilkunastu tysięcy stanowili zaledwie kilka procent ogółu wszystkich mieszkańców radzieckiego Lwowa. Mimo tego, wiernie trwali przy własnej tradycji i na ile było to możliwe, starali się podkreślać swą odrębność. Jedynymi miejscami, gdzie oficjalnie mógł wówczas rozbrzmiewać język polski były nieliczne kościoły rzymskokatolickie oraz szkoły z polskim językiem wykładowym. Wraz z upływem lat, wbrew pozorom, liczba Polaków we Lwowie wzrosła w sposób znaczący. Na początku lat 50. XX wieku na terenie miasta było ich już niemal 30 tysięcy. Wynikało to przede wszystkim z przyjazdów osób zwolnionych z obozów pracy na dalekim wschodzie. Końcową cezurę pracy wyznaczono na rok 1959. Jest to związane z zakończeniem procesu „II repatriacji” Polaków z terenu ZSRR. Lwow opuściło wówczas ponad 40% jego polskich mieszkańców.

The case study is about Poles who stayed in Lvov after the of the Second World War. Because of change of occupation in summer ‘1944, the beginning of my book is the day of 27th of July 1944, when the Red Army captured the city of Lvov. The temporary period, which lasted only two years, has ended in summer 1946, and it is only the entry to right theme of the case study. In fact, when last resettlement transports had gone, the way to a new order was clear. Since that time Poles in Lvov (only about 15 thousands of people) was a small part of the urban socjety of the Soviet city. Above all, they continued Their struggle for tradition and-if it only was possible-they were partly able to use Polish language, were a few roman-catholic churches and some schools where Polis language was admitted. The another very important question is the daily life of Polish inhabitants of Soviety Lvov. Those people, who decided after the war to stay in Their home city, often have lost all Their fortunes, houses and flats. Often they were also victims of the communistic regime. So, they were not manager to be an important part of the Soviet social life. Over the years. The numer of Poles in Lvov had increased. At the beginning of the fities about 30 thousands of the city inhabititants was Poles.