The purpose of this paper is to explore James Hilton’s Lost Horizon in the context of its utopian character and historical and mythical parallels that make up its setting, Shangri-La, as a refuge, but also a paradoxical prison. This study delves into the historical and cultural context of the Western imagination's portrayal of Tibet as a sacred and mystical place and places it within the context of British imperialism, emphasising the misconceptions and romanticised notions associated with the country. The paper also explores the sources and inspirations behind Hilton's setting and characters, highlighting the connection between Hilton's Shangri-La and the mythical Tibetan kingdom of Shambhala.

Celem artykułu jest zbadanie powieści Jamesa Hiltona "Zaginiony horyzont" w kontekście jej utopijnego charakteru oraz historycznych i mitologicznych analogii, które wskazują, że jej miejsce akcji Shangri-La, postrzegane może być jako miejsce schronienia, ale jednocześnie paradoksalne więzienie. Artykuł zagłębia się w historyczny i kulturowy kontekst przedstawienia Tybetu jako świętego i mistycznego miejsca w wyobraźni Zachodu, umieszczając go w kontekście brytyjskiego imperializmu i podkreślając błędne przekonania oraz idealizowane wyobrażenia związane z tym krajem. Artykuł bada również źródła i inspiracje autora powieści, podkreślając związek między Shangri-Lą Hiltona a mitycznym tybetańskim królestwem Szambala.