Recenzja dotyczy analizy twórczości prozatorskiej Stanisława Czycza przeprowadzonej przez Justynę Urban. Autorka książki pokazuje tę twórczość w nowej perspektywie poetyki lingwistycznej, dzięki czemu dociera do sensów wcześniej nieodkrytych. Przekładając prozę Czycza na tekst spójny, porządkuje ją i ułatwia lekturę pozornie niespójnych dzieł pisarza. Publikacja będąca przedmiotem recenzji jest cenna także ze względu na podjętą w niej analizę struktury narracyjnej oraz stworzony przez autorkę katalog motywów.

The review focuses on the analysis of Stanislaw Czycz's prose conducted by Justyna Urban. The author of the book studies his works in the perspective of linguistics and poetics, which allows her to suggest new interpretations. By reorganizing some of Czycz’s works, Urban gives them the coherence that they seemingly lack and facilitates the reading. The reviewed publication is also relevant due to the author’s analysis of narrative structure with an emphasis on motives.