Tematem artykułu jest analiza regulacji dotyczącej możliwości zaskarżenia postanowienia w przedmiocie sporządzenia spisu inwentarza. Postępowanie w sprawie sporządzenia spisu inwentarza kończy się wydaniem merytorycznego postanowienia co do istoty sprawy. W związku z tym do nowelizacji z 2015 r. uznawano, zgodnie z uchwałą Sądu Najwyższego z dnia 23 sierpnia 2006 r., że zastosowanie ma tutaj art. 518 k.p.c. – od postanowienia tego przysługiwała apelacja. Aktualnie, po zmianie przepisów, zastosowanie znajduje wprost regulacja z art. 637 § 4 k.p.c., zgodnie z którą od postanowienia o sporządzeniu spisu inwentarza wnieść można zażalenie. Zgodnie z przepisami przysługuje ono również na postanowienie oddalające wniosek o sporządzenie spisu inwentarza, postanowienie o odrzuceniu wniosku o sporządzenie spisu inwentarza, jak i postanowienie o umorzeniu postępowania. Zażalenie przysługuje także na postanowienie o sporządzeniu uzupełniającego spisu inwentarza. Natomiast nie przysługuje tutaj ani nie przysługiwała w poprzednim stanie prawnym skarga kasacyjna. Wynika to bezpośrednio z treści art. 519 1 § 4 pkt 3 k.p.c. Wskazać jednak należy pewną daleko idącą wątpliwość, która pojawia się wraz z nowelizacją przepisów postępowania cywilnego. Skoro ustawodawca uznaje, że środkiem zaskarżenia właściwym w tym przypadku jest zażalenie, to sugerowałoby to, że postanowienia te nie są orzeczeniami co do istoty sprawy. Z drugiej jednak strony gdyby ustawodawca nie przewidywał apelacji jako środka odwoławczego od postanowień w sprawach dotyczących spisu inwentarza, to ograniczenie dopuszczalności skargi kasacyjnej wydawałoby się zbędne.

The article presents an analysis of the regulation concerning the possibility of challenging the decision on the preparation of the inventory. The procedure for the preparation of the inventory ends with the issuance of a substantive decision on the merits. Therefore, before the amendment of 2015, it was assumed, in accordance with the resolution of the Supreme Court of 23 August 2006, that Art. 518 of the Code of Civil Procedure (CCP) was applicable and the decision was subject to a suspensive appeal. Nowadays, after the change of the law in question, the provision of Art. 637 § 4 of the CCP is assumed to be directly applicable, as it states that am interlocutory appeal may be lodged against the decision on the preparation of the inventory. Pursuant to the provisions, the afore-mentioned appeal can be also lodged against a decision dismissing an application for making an inventory, a decision to reject an application for making an inventory, and a decision to discontinue the proceedings. An interlocutory appeal may also be filed against the decision to draw up a supplementary inventory. However, there is no last resort (cassation) appeal under the current law, nor was there any under the previous legal status. This follows directly from the content of Art. 519 1 § 4(3) of the CCP. However, it should be noted that the amendment of the provisions of civil procedure gave rise to a certain far-reaching doubt. The fact that the legislator deems an interlocutory appeal to be the appropriate mean of challenge in this case suggests that these decisions do not constitute decisions on the merits. On the other hand, if the legislator did not provide for a suspensive appeal as a means of recourse against decisions on issues related to the inventory, then limiting the admissibility of a last resort appeal would seem unnecessary.