Bogactwo i ubóstwo w średniowiecznej myśli chrześcijańskiej

Przedmiotem rozważań jest bogactwo i ubóstwo w poglądach przedstawicieli myśli chrześcijańskiej, średniowiecznej. Stosunek do bogactwa i nierówności społecznych ewoluował wraz z rozwojem religii chrześcijańskiej i przenikaniem jej do wyższych sfer społeczeństwa. Zarówno Nowy Testament, jak i pierwsi ojcowie Kościoła w większości negatywnie wypowiadają się na temat bogactwa i bogacenia się. W późniejszych wiekach własność prywatna nie budziła już takich emocji, wręcz uważano, że ubóstwo nie jest miłe Bogu. Zaakceptowano nierówności majątkowe i podział społeczeństwa na stany twierdząc, że ludzie nie mogą być równi wobec siebie, ale równi wobec Boga. Najwyższy poziom myśl kanonistyczna osiągnęła w pracach Tomasza z Akwinu.

The subject of consideration is wealth and poverty in the views of representatives of Christian and medieval thought. The attitude to wealth and social inequalities has evolved along with the development of the Christian religion and its penetration into the higher spheres of society. Both the New Testament and the early church fathers are mostly negative about wealth and getting rich. In later centuries, private property no longer aroused such emotions – it was even thought that poverty is not pleasing to God. Property inequalities and the division of society into states were accepted, claiming that people cannot be equal to each other but equal to God. Canonist thought reached the highest level in the works of Thomas Aquinas.