Impact of monetary policy of the Central Bank on the inflation rate in the Democratic Republic of Congo: Instruments, implementation and results

The Democratic Republic of Congo, as mentioned here, covers an area of 345 2,410 square miles, has a population of 72 million men and women, sharing borders with nine other countries, and has huge natural resources which place it among the countries most potentially rich of the planet. At the time of the change of regime policy of 1997, the Congolese monetary system was tested by many failures, among them the multiplicity of monetary areas and exchange rates, the loss of confidence in the national currency due to the persistent values internal and external instability, excessive economy dollarization and the shortage of money in the banking system symbols. To deal with these shortcomings, the new Government of the Democratic Republic of Congo had decided from May 1997 onwards, to entrust the Central Bank mission to conduct a monetary reform including the change of the currency unit. This work examines the difficulties of monetary policy of the Democratic Republic of the Congo in the context of dollarization of the banking system and institutional weakness. An empirical analysis confirms that the Central Bank of the Congo is hardly able to curb inflation, despite a rapid responsiveness to inflationary shocks. In this context, monetary policy role is to provide the real sector the amount of currency required for the expansion of economic activities without causing inflationary or deflationary skid. However, in the context Congolese, the search for well-being through monetary policy poses problem having regard on the one hand, to the objectives assigned formally to the monetary policy to ensure the financing of the country's economic development and promote the stability of domestic prices as well as the maintenance of the balance of external payments, and on the other hand to the deterioration of the socio-economic situation of the Democratic Republic of Congo in recent years. Indeed, the results of monetary policy in terms of rate of inflation attest the inefficiency of the mechanisms of transmission of monetary policy on the real variables of the Congolese economy, notably the stability of prices.

Demokratyczna Republika Konga, o której mowa jest w artykule, zajmuje powierzchnię 2 345 410 kilometrów kwadratowych i obecnie zamieszkuje ją ponad 72 mln mieszkańców. Graniczy ona z dziewięcioma innymi krajami i posiada ogromne zasoby naturalne, które pozwalają na sklasyfikowanie jej wśród krajów potencjalnie najbardziej bogatych. W związku z powyższym nowy rząd Demokratycznej Republiki Konga postanowił od maja 1997 r. powierzyć misję reformy monetarnej, w tym zmiany jednostki walutowej bankowi centralnemu. Niniejsze opracowanie ma na celu przeprowadzenie analizy problematycznych aspektów polityki pieniężnej Demokratycznej Republiki Konga w kontekście dolaryzacji systemu bankowego i słabości instytucjonalnych. Analiza empiryczna potwierdza, że Bank Centralny Kongo pomimo szybkiej reakcji na inflacyjne szoki w słabym stopniu ogranicza inflację. W tym kontekście rolą polityki pieniężnej jest zapewnienie realnej ilości waluty w sektorze wymaganej do rozwoju działalności gospodarczej bez powodowania miniinflacji czy też deflacji. Jednak w warunkach kongijskich, mając na względzie cele przypisane formalnie do polityki pieniężnej w celu zapewnienia finansowania rozwoju gospodarczego kraju i promowania stabilności cen krajowych, jak również utrzymanie równowagi płatniczej, podjęte działania w żaden sposób nie doprowadziły do poprawy sytuacji gospodarczej w kraju, wręcz przeciwnie nastąpiło pogłębienie kryzysu. Rzeczywiście wyniki polityki pieniężnej pod względem stopy inflacji potwierdzają nieefektywność mechanizmu transmisji polityki pieniężnej i brak stabilności cen.