The article discusses the ‘food voice’ as a substitute for verbal communication in the memoir “Leaving Little Havana. A Memoir of Miami’s Cuban Ghetto” by Cecilia M. Fernandez (2013). The culinary landscape of the memoir is examined through the anthropological perspective as the foodscape overlaps with the diasporic experience of the protagonists. Foodways show how Cuban identity is constructed in response to social and political developments. The geography of the memoir determines foodscapes by fusing Cuban cuisine with American regional cooking styles. The literary portrayal shows Cubans’ flexible attitude towards acculturation as their Floribbean cuisine maintains continuity with Caribbean cooking styles but, at the same time, it presents readiness to embrace new ingredients available in Florida. The emerging new food culture indicates the formation of complex hybrid identities.

Artykuł analizuje tzw. „język potraw” (‘food voice’) w pamiętnikach „Leaving Little Havana. A Memoir of Miami’s Cuban Ghetto” autorstwa Cecili M. Fernandez (2013). Krajobraz kulinarny pamiętników jest ukazany w perspektywie antropologicznej, a sceny spożywania korespondują z doświadczeniami bohaterów, uchodźców z Kuby. „Język potraw” odzwierciedla proces kształtowania się tożsamości etnicznej diaspory kubańskiej pod wpływem transformacji społeczno-politycznych. Geograficzne umiejscowienie bohaterów pamiętników wyznacza mapę potraw i sygnalizuje fuzje kulinarne zachodzące pomiędzy kuchnią kubańską a amerykańską kuchnią regionalną. Pamiętniki ilustrują elastyczne podejście Kubańczyków do akulturacji, a tzw. kuchnia Floribbean wprawdzie podtrzymuje style kulinarne Karaibów, ale też wykazuje otwartość na nowe, dostępne na Florydzie składniki potraw. Powstająca nowa kultura kulinarna wskazuje na kształtowanie się złożonych tożsamości hybrydowych.