Zeszyty Naukowe Uniwersytetu Rzeszowskiego. Seria Prawnicza. Prawo 24 (2019)

Przeglądaj

Ostatnio nadesłane materiały

Aktualnie wyświetlane 1 - 5 z 14
  • Pozycja
    Ustawodawstwo Konstantyna Wielkiego dotyczące przeprowadzania i oceny dowodów
    (Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego, 2019) Zalewski, Bartosz
    Celem prezentowanego opracowania jest zwięzłe zaprezentowanie i omówienie ustawodawstwa cesarza Konstantyna Wielkiego, dotyczącego kwestii dowodowych. Pomimo że było ono stosunkowo nieliczne, to zachowało istotne znaczenie historyczne, zwłaszcza w zakresie kwestii związanych z oceną zeznań świadków. Stało się podstawą do sformułowania zasady testis unus, testis nullus. Było również źródłem inspiracji dla wykształcenia się w wiekach późniejszych tzw. legalnej teorii dowodowej.
  • Pozycja
    Dowody w postępowaniach szczególnych i konsensualnych – zarys problematyki
    (Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego, 2019) Światłowski, Andrzej
    Artykuł poświęcony jest specyfice dowodów w postępowaniach szczególnych i konsensualnych polskiej procedury karnej. Punktem wyjścia uczynione zostało spostrzeżenie, iż w świetle weberowskiej teorii biurokracji system ścigania i orzekania w sprawach karnych ma charakter biurokratyczny, ze wszystkimi tego konsekwencjami. Przegląd przepisów dotyczących dowodów i postępowania dowodowego w poszczególnych trybach szczególnych prowadzi do ustaleń co do tego, w jaki sposób te ustawowe odmienności wpływają na odmienność tych trybów. Artykuł kończą wnioski dotyczące tendencji, jakie można w tej mierze zaobserwować w ostatnim półwieczu.
  • Pozycja
    Z problematyki niejawności niektórych czynności dowodowych przeprowadzanych na rozprawie głównej w sprawach karnych
    (Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego, 2019) Sowiński, Piotr Krzysztof
    Przedmiotem publikacji jest uchylenie jawności rozprawy w związku z koniecznością przeprowadzenia na niej niektórych czynności dowodowych. Omówiono znaczenie zasady jawności dla sprawiedliwego i rzetelnego procedowania w sprawie karnej, a także wskazano na argumenty przemawiające za podjęciem jednostkowej decyzji o utajnieniu rozprawy lub jej części z powołaniem się m.in. na interes stron, tajemnicę lub obawę ujawnienia informacji hańbiących. Przedmiotem analizy są zagadnienia zawarte w polskim Kodeksie postępowania karnego, jak również w ustawie o świadku koronnym.
  • Pozycja
    Granice dopuszczalności dowodów uzyskanych w sposób nielegalny w polskim procesie karnym
    (Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego, 2019) Smarzewski, Marek
    W artykule podjęto rozważania dotyczące kwestii dopuszczalności dowodów uzyskanych nielegalnie w polskim procesie karnym w nawiązaniu do przepisów art. 168a k.p.k. i art. 168b k.p.k. Na gruncie art. 168a k.p.k. ustawodawca co do zasady uznał za dopuszczalne dowody uzyskane za pomocą czynu zabronionego lub z naruszeniem przepisów postępowania. Z kolei ratio legis wprowadzenia art. 168b k.p.k. była wola eliminacji zakazu wykorzystania owoców z zatrutego drzewa pozyskanych w toku kontroli operacyjnej i oddanie oceny w przedmiocie ich wykorzystania do następczej decyzji prokuratora. Na tym tle jako szczególnie istotny jawi się nurt prokonstytucyjny wykładni nieakceptowalnych w swej literalnej wymowie art. 168a k.p.k. i art. 168b k.p.k., który przy posiłkowym odwołaniu się do norm konstytucyjnych pozwala na eliminowanie z procesu dowodów uzyskanych nielegalnie.
  • Pozycja
    Dowody w rzymskim procesie karnym okresu republiki na przykładzie mów Cycerona
    (Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego, 2019) Skorupka, Jerzy
    Przedmiotem opracowania są dowody w rzymskim procesie karnym okresu republiki, na jakie powołuje się Cyceron w swoich mowach. Analizie poddałem trzy mowy oskarżycielskie Cycerona przeciwko Katylinie oraz dwie mowy obrończe Cycerona wygłoszone w sprawach przeciwko Lucjuszowi Murenie i Gnejuszowi Plancjuszowi. W podsumowaniu stwierdza się, że pomimo upływu 2000 lat we współczesnym polskim procesie karnym w zasadzie występują takie same źródła i środki dowodowe, jak w procesie rzymskim okresu republiki. Źródłami dowodowymi są osoby i rzeczy oraz dokumenty, a środkami dowodowymi zeznania świadków i opinie biegłych oraz treść dokumentów. Występuje tzw. mały świadek koronny, którym w procesie przeciw Katylinie był Tytus Wolturcjusz. Wykonywane są tożsame czynności dowodowe. Tym, co różni oba procesy, jest brak wpływu opinii publicznej na treść wyroku i wszystkich innych czynności procesowych oraz na ocenę dowodów. W polskim procesie karnym dowodami nie są argumenty (probationes artificiales). Oba procesy karne różni też charakter wyjaśnień oskarżonego. W procesie rzymskim nie stanowiły one dowodu, a współcześnie jest to ważny dowód o charakterze pierwotnym i bezpośrednim.