W artykule została omówiona jedna z najbardziej klasycznych form konsensualnego sposobu zakończenia procesu karnego – instytucja dobrowolnego poddania się karze, która wraz z wejściem w życie zmian wynikających z uchwalonej przez Sejm ustawy z dnia 27 września 2013 r. o zmianie ustawy – Kodeks postępowania karnego oraz niektórych innych ustaw znacząco zmieni swój dotychczasowy kształt. Autorka pominęła tutaj rozważania ściśle teoretyczne, skupiając się jedynie na zagadnieniach proceduralnych. Publikacja stanowi próbę oceny uchwalonych zmian oraz odpowiedzi na pytanie, czy faktycznie środki zastosowane przez polskiego ustawodawcę są gwarantem właściwych proporcji między postulowaną efektywnością, szybkością i sprawnością postępowania a realizacją celów i zadań procesu karnego.

The article refers to one of the most classical forms of a consensual way to complete a criminal proceedings – an institution of voluntary acceptance of penalty which, due to the entry into force of the changes adopted by the Parliament in the Act of 27 September 2013 on the amendments of the Code of Criminal Procedure and some other acts, will significantly modify its hitherto shape. The Author has omitted strictly theoretical considerations and focused only on purely procedural issues. This paper states an attempt to assess the adopted amendments and to answer a question whether the measures introduced by the Polish legislator guarantee proper balance between effectiveness, swiftness and efficiency of the proceedings and realization of the objectives and tasks of a criminal procedure.