Poziom aktywności fizycznej dzieci i młodzieży z cukrzycą typu 1 w zależności od metody stosowanej insulinoterapii

Wstęp: Wysiłek fizyczny warunkuje prawidłowe funkcjonowanie organizmu oraz zachowanie zdrowia fizycznego i psychicznego w całym okresie życia. Obecnie obserwuje się ograniczenie aktywności fizycznej zarówno w populacji dorosłych, jak i dzieci i młodzieży. Obecność choroby przewlekłej, np. cukrzycy może stanowić dodatkowe obciążenie. Cele pracy: 1. Ocena aktywności fizycznej dzieci i młodzieży z cukrzycą typu 1 w zależności od stosowanej metody insulinoterapii, tj. z wykorzystaniem penów lub pompy insulinowej. 2. Porównanie aktywności fizycznej dzieci i młodzieży z cukrzycą typu 1 z grupą kontrolną dzieci zdrowych. 3. Ocena zależności pomiędzy aktywnością fizyczną dzieci i młodzieży z cukrzycą typu 1 a stopniem wyrównania choroby (HbA1c). Materiał i metody: Badanie aktywności fizycznej przeprowadzono wśród 330 dzieci między 6 a 18 r.ż. Grupę badaną stanowiło 215 dzieci z cukrzycą typu 1, których wyniki porównano ze 115 zdrowymi rówieśnikami. Do oceny wykorzystano akcelerometr, noszony przez badanych na talii bioder w okresie 7 dni. Trzykrotnie dokonano pomiaru masy i wysokości ciała, z wykorzystaniem medycznej wagi elektronicznej. Wyznaczone wskaźniki uzupełniono o wyniki z badań ankietowych (Karta Informacyjna Opieki Pediatrycznej, kwestionariusze jakości życia tj. PedsQL 4,0, moduł cukrzycowy 3,2). Stopień wyrównania choroby określono średnią wartością HbA1c z roku poprzedzającego badanie. Wyniki: Analiza współczynników aktywności fizycznej w zależności od stosowanej metody insulinoterapii wykazała istotną różnicę w zakresie jednego parametru związanego z czasem spędzonym sedenteryjnie. Wyższe wartości mediany odnotowano dla średniej długości czasu przerw sedenteryjnych (SB) w grupie korzystającej z penów (p = 0,043). Zalecaną normę aktywności fizycznej od umiarkowanej do intensywnej (MVPA) spełniło 40,4 % vs. 36,8% dzieci z cukrzycą typu 1. Większość wskaźników aktywności fizycznej posiadała znacznie wyższą wartość mediany w grupie kontrolnej (p < 0,001), co świadczy o wyższej aktywności fizycznej dzieci zdrowych. Nie wykazano istotnego związku aktywności fizycznej i HbA1c. Wnioski: 1. Poziom aktywności fizycznej dzieci i młodzieży z cukrzycą typu 1 nie jest zależny od metody stosowanej insulinoterapii. 2. Poziom aktywności fizycznej dzieci i młodzieży z cukrzycą typu 1 jest niższy w porównaniu ze zdrowymi rówieśnikami. 3. Poziom aktywności fizycznej dzieci i młodzieży z cukrzycą typu 1 jest niezależny od stopnia wyrównania choroby (HbA1c).

Introduction: Physical exercise is a determinant for normal functioning of the organism, and for maintaining physical and mental health over one’s lifetime. Nowadays we can observe trends towards reduced physical activity in adult populations as well as among children and adolescents. The problem is particularly pronounced among individuals with chronic diseases, such as diabetes. Purpose: 1. Assessment of physical activity in children and adolescents with type 1 diabetes, relative to the applied method of insulinotherapy, i.e. use of insulin pen versus insulin pump; 2. Comparison of physical activity level in children and adolescents with type 1 diabetes and in healthy controls; 3. Assessment of relationship between physical activity level presented by children and adolescents with type 1 diabetes and the achieved control of the condition expressed by the value of HbA1c. Material and Method: Physical activity was assessed in a group of 330 school-age children, i.e. between 6 and 18 years of age. The study group consisted of 215 children with type 1 diabetes, and their scores were compared to those acquired by 115 healthy peers. The level of physical activity was assessed with hip-worn accelerometer used by the subjects for period of 7 days. Performed three times, measurements of body mass and height were carried out with electronic medical scales. The identified physical activity indexes were supplemented with findings acquired using a survey (Paediatric Care Report, quality of life questionnaires i.e. PedsQL 4.0, 3.2 diabetes module). The achieved control of the condition was expressed with the mean value of HbA1c, determined in the year preceding the study. Results: Analysis of physical activity measures, relative to the applied insulinotherapy, showed a significant difference in one parameter connected with sedentary time. Higher median values were observed in the mean duration of sedentary breaks (SB) in the group using insulin pens (p = 0.043). The recommended value of moderate to vigorious physical activity (MVPA) was met by 40.4% vs. 36.8% of the children with type 1 diabetes. Significantly higher median values in most of the physical activity measures were found in the control group (p<0.001), which shows tendency for greater physical activity among healthy children. No significant relationship was observed between physical activity and HbA1c. Conclusions: 1. Level of physical activity in children and adolescents with type 1 diabetes does not depend on the applied method of insulinotherapy. 2. Children and adolescents with type 1 diabetes present lower level of physical activity compared to healthy peers. 3. Level of physical activity presented by children and adolescents with type 1 diabetes is not related to the achieved control of the condition expressed by the value of HbA1c.