The Exploitation and Distribution of Flints From the Central Part of Polish Jura in the Late Neolithic Times

W późnym neolicie Europy środkowej jednym z najważniejszych surowców krzemiennych były krzemienie ze środkowej części wyżyny Krakowsko-Częstochowskiej. Ich złoża po raz pierwszy zidentyfikowano na początku lat 80.XX wieku wzdłuż rzeki Krztyni. Odkryto tam również duży kompleks pracowni, w których wykonywano głównie siekiery czworościenne i długie wióry od rdzeni jednopiętowych. W trakcie badań powierzchniowych w otoczeniu Strzegowej odkryto następne kompleksy wydobywczo pracowniane w tzw. Górach Barańskich i w sąsiedztwie Jaskini Jasnej Strzegowskiej. Na podstawie informacji uzyskanych w rejonie Krztyni i rejonie Strzegowej wyodrębniono w ramach surowców ze środkowej części Wyżyny Krakowsko-Częstochowskiej trzy pododmiany oznaczone jako G1, G2 i G3, w nawiązaniu do pierwszej klasyfikacji krzemieni jurajskich (surowce te oznaczono jako odmiana G). W niniejszym opracowaniu scharakteryzowano kompleksy pracowniane w Górach Barańskich i w pobliżu Strzegowej. Na podstawie informacji z tych rejonów oraz z dorzecza Krztyni, a także ogólnej wiedzy o użytkowaniu i dystrybucji siekier czworościennych, długich wiórów i narzędzi z długich wiórów podjęto próbę skonstruowania modelu dystrybucji krzemieni G w późnym neolicie.