Rada rodziców – pomiędzy formalną a nieformalną edukacją dziecka

Współczesny system kształcenia nie kończy się na szkole jako formalnym podmiocie odpowiedzialnym za proces kształcenia i wychowania młodego pokolenia. Dzieci i młodzież zdobywają wiedzę i kształtują umiejętności także w szeroko rozumianym środowisku nieszkolnym, które bogate jest w jakościowo różne bodźce edukacyjne. W takiej sytuacji oczekiwać należy od szkoły rezygnacji z monopolizacji kształcenia i certyfikacji kompetencji na rzecz zaspokajania potrzeb i rozwijania aspiracji dydaktycznych uczniów na zasadach edukacyjnego partnerstwa. Naturalnym sprzymierzeńcem nauczycieli w wymienionych przedsięwzięciach zmierzających do harmonizowania oddziaływań edukacji szkolnej i nieszkolnej jest społeczność rodziców, a zwłaszcza ich formalna reprezentacja – rada rodziców. Organy rodzicielskie w szkole w sposób naturalny mogą inicjować działania środowiskowe, dążąc do uwzględniania w pracy szkoły doświadczeń pozaszkolnych uczniów, a także włączać podmioty funkcjonujące w najbliższym otoczeniu w proces nauczania i wychowania szkolnego. Dlatego też treść niniejszego artykułu, o charakterze teoretyczno-empirycznym, jest próbą odpowiedzi na pytanie o inicjowanie przez radę rodziców działań zmierzających do realizacji edukacji środowiskowej i określenia jej modelu.

Modern educational system extends its boundaries beyond school, seen as a formal entity responsible for educational processes of young generation. Children and youths also acquire knowledge and develop their skills in, in its broadest sense, non-scholar environment, full of qualitatively different educational stimuli. Such a situation forces school to demonopolise education and un-certificate abilities in favour of satisfying needs and developing students’ didactic ambitions on the basis of educational partnership. Naturally, teachers are supported in their attempts to balance scholar and non-scholar educational impact by parental community, especially by their representative form, which is parent council. Parental organs in school can naturally initiate environmental operations, taking into account students’ extra-scholar experience in school’s work, as well as to include entities functioning in the closest environment into schools’ educational and upbringing processes. Therefore, this article’s theoretical and empirical content outlines efforts initiated by parent council, in order to implement environmental education and determine its model.